Gidersen
Gözyaşım ayaklanır ardından
Yalın ayak dökülür yollarına
Yüreği sökülür düşlerimin,
Boynu bükülür
Tutmaz olur dizlerim
Kırılır kanadım,kol yana düşer
Dermanım sende...
Gidersen
Geceye tutsak olur gün
Sökülmez ufuktan.
Dünsüz ve yarınsız kalır,
Beli doğrulmaz takvimlerin
Mevsimler kilit vurur kapılarına
Kar olur düşerim
Ateşi sönmüş dağların doruklarına
Üşür koynumda kardelenler
Ve açmaz olur bir daha...
Gidersen
Solar bütün renklerim
Mahrum kalır bir damla suya
Kurur gönül bahçemde menekşelerim
O sevdiğimiz kuşlar da ölür
Mekansız kaldıkları yerde
İkiye böldüğümüz ekmeği sonra kime veririm
Yüzüm hasret kalır bir tek gülüşe Ömrünce yanar durur
Dönüşü olmayacak bu gidişe
Yâr olurum derde ,yâren olurum
Yalan olur bildiğim tüm doğrular
Kaybolan inancımı nerede bulurum...
Gidersen
Sanma ki ben kendimde kalırım
Yok olurum sensizliğin girdabında
Gözlerimin sağnağında ıslanır
Gözyaşımda boğulurum
Bir b/aşka ağlar gökyüzü üzerime Yağmurlar yıkar bedenimi
Yıkarsa bir de yokluğun yıkar
Tutar hasretinin elleriyle tabutumu
Ve
Sesin çınlar birden kulaklarımda
Nefesi duyulur göğsümde o an ölümün Sensiz yaşayamam inan ki
Ölürüm
Adına bağışlayıp ömrümü
Gömülürüm yüreğinin toprağına
Gömülürüm eylülün...
14 Ocak 2013
k@lbinin £lind£ k@l£m ols@
Arzu Karadoğan
