Hoş Musun Kirve
siyah beyaz fotoğrafların
muzdarip kahramanı
başında kasket
elinde oltu taşı tespih
saçı ağarmış
bakışları neden kara
götürdü cigarasını
çatlamış dudağına
dumanı "vay lele" dedi
ben yaklaştım yanına
"Hoş musun kirve" dedim
susuyordu öyle
biraz kaşısam derdini
sanki oturup ağlayacak
zor tuttu ince belli bardağı
işkencelerde bükülmüş bileği
azatlıktan umudunu kesmişti
altı adımlık hücrede kalmış inancı
bu kaçıncı susuş kirve dedim
bu kaçıncı
gözleri parladı
sesine bent çekiyordu
çatlatırcasına sıkılan dişleri
"evlat bırakın bu işleri"
bilirdim ne yapsam nafile
durgun bir adamdı
coşupta, çağlamazdı
gözleri dolardı ama
kirve hiç ağlamazdı
zor nefes alıyordu
yurdumun güneydoğusu gibiydi ciğerleri
öksürürdü , kan kusardı
kimse duymazdı sesini
bir nefes daha çekdi cigaradan
nefes nefes boğuldu
kalkmak istedi yerinden kalkamadı
uzandı titrek elleri ellerime dokundu
birden ne oldu nasıl odu
kahve halkı sustu
kirve ilk defa derdini konuştu
"sırtıma yüklenmiş gül yüzlü fidanların ahı
beni bana bırakın hoş olamam gayrı"
tuttum elinden
güç bela kalktı yerinden
ağır aksak adımlarla yürüdü gitti
bakamadım
kaçırdım gözlerimi gözlerinden
fark ettim
ıslaktı yanakları
kirve ağlıyordu
Şiir : Okan KİLİT
Seslendiren : Sebahat KARA
.
(
Hoş Musun Kirve başlıklı yazı
Okan KİLİT tarafından
15.01.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
