Kimi dört kiþinin, kimi bin kiþinin,
Gider omuzlarýnda bir gün girer kara topraða.
Kaçmak yoktur, ondan,
Ýlla’ ki giderdir bir gün insan.
Zengin fakir denmeden omuzlarda..
Sallanmaz gidene, ne bir el, ne bir mendil
Konur dualar içinde
Her giden, kara topraða.
Kalmýþsa ondan geriye bir eser
Býrakmýþsa arkasýnda bir aný ne mutlu ona
Ruhu þad olur,
Her akla geliþte anýlýrdýr
O giden.
Þu dünyada Ýnsan olana, fazla mal mülk ne gerek.
Ýnsana esas lazým olan
Hayatta iman,
Ve’ de Ahrette imandýr,
Bir de ölene makberdir, gerek olan.
 

19 Ocak 2013

Yüksel Þanlý er

19 Ocak 2013

Yüksel Þanlý er