.

Ey benim mahzun yüzüm! Ey benim deli gönlüm!

Demi devran var diye,  çekip  vurduðum sensin

Çýkmýþ büyük koþuya sevdanýn yeli gönlüm

Bir gönül aynasýnda  bakýp durduðum sensin

Engel nedir bilmeden deli dolu çaðlayýp

Onun ile sevinip onun ile aðlayýp

Her dem ona tutunup, geçek aþký saðlayýp

Aþkýn doruklarýna  akýp erdiðim sensin

Duygulara ses oldum onca þiir yazarak

Yýllardýr sende kaldým onca tuzak bozarak

Bazen de gönül kýrdým, vara yoða kýzarak

Öfkeyle diþlerimi sýkýp kýrdýðým sensin

Yaren kapýlarýndan hep destursuz girerek

O gönül baðlarýndan gonca güller dererek

Ne kadar hüzün varsa hemen yere sererek

Yüreðimi yerinden söküp verdiðim sensin

Yürekte aþk yok ise, bas git boþuna yanma

Eðer sevdim der isen,  yalan dolana kanma

Ýster isen yalan de, ister isen inanma

Yýllardýr özlemleri, yýkýp  ördüðüm sensin

Onca þeyi yaþadýk senin ile birlikte

Her ne aradýk ise, anladýk ki dirlikte

Gördük ki gerçek sevgi hep mertlikte, erlikte

Kanatlarým altýna sokup gördüðüm sensin

Dosteli nedir? Kimdir? Yüreðe sormak gerek

Bir güzel düþ diyorsan, kavuþmak olsun erek

O’ ki sana can oldu, hem de ömür vererek

Yüreðini aþk ile, yakýp durduðum sensin

.