ve gündüz

tebessümler pürüzsüz

kâ'inât gözlerinden alýnca rengini

baharý yaþatýyor atmosfer

ölümlüler huzûru içiyor kana kana

vitaminine kavuþunca yürekteki fer

ve doðum

nîmet deryâsýndaki sunum

ve gece

tuzaklarýn arasýnda kalýnca ece

hüzün kýyametleri kopuyor sâniyelere gebe

isimler buz kesince âteþ kokan elvedâlarla

karanlýk dolaþýyor daralan damarlarda

týkýrtýlar duruveriyor ýslak bir kaldýrýmda

ve ölüm

ben gâlibâ körüm...

Dursun Tiftik