ANNECÝLÝK OYUNUM  //

Sabah erkence kalkýp hamur yoðurdum

Herkesler uyurken bahçedeki yer ocaðýný ateþledim

Yufka ekmek malzemelerimi ocak baþýna hazýrladým

Hamurdan küçük bazeler yuvarladým

Minicik ekmek tahtasýnda oklava ve merdane ile hamuru iyicene açtým

Ocakdaki kýzgýn saca itinayla býrakýp, biþir-geç denilen yassý sopamla ekmeði alt-üst ederek kývamýnca piþirdim

Peþ peþe  hazýrladýðým yufkalarý bir biri piþirip, kahvaltý sofrasýna yetiþtirmeye çalýþtým

Kolay olmadý tüm bu iþler

Hele de evcilik oyunu oynadýðým bu yaþta, üstelik tek baþýma

Daha akþamdan kalan bulaþýklarý yýkýycam

Evi derleyip toparlayarak süpürge tutcam

Sonra da birikmiþ çamaþýrlar var makinaya atýlacak ..

Of beeee !

Ne zor þeymiþ þu annelik var ya, anne olmak pek de kolay  bir iþ deðilmiþ hani ya !..

Neyseki ben henüz 5 yaþýndayým, anne olmadým ve tek baþýma evcilik oynuyorum bahçemizde..

Ama bu oyun bana annemin kim ve ne olduðunu, bizler için neler, neler yapýp, özverilerde bulunduðunu bir güzel öðretti ya ..

En sevdiðim arkadaþým Ayþe de olsaydý þimdi, bana yardým ederdi bu iþlerimde

Hem birlikte oynardýk, hem de bu kadar yorulmazdým valla ..

Neyseki tatilleri bitiyor, birkaç gün sonra dönüyorlarmýþ, çok da özledim Arkadaþým Ayþe’yi  var ya..

Muzaffer yýldýrým..