ÝBN – Ý ÜMMÝ MEKTÛM  (ra)

Abdullah Ýbn-i Ümmi Mektûm ki,

Gözleri görmeyen ilk sahabi.

Kays Ýbn-i Zâide’nin oðlu olup,

Küçükken kaybetti gözlerini.

Hz. Muhammed, ona þöyle dedi;

“Rabbim beni senle ikaz etti.

Sana ilgisiz davrandýðým için,

Abese Sûresi böylece indi.”

Rabbimden nuru cemal istedi,

O kiþi Hz. Muhammed’e dedi;

“Ya Rasulullah, bana Kur’an oku,”

O güzel dilden Kur’an dinledi.

Ýlk Müslüman, ilk muhacirlerden,

Oldun ki, ilk hicret edenlerden,

Medine’de sen öðrettin Kur’an-ý,

Nasipte aldýn Müezzinlikten.

Abdullah dinde hassas davrandý,

Kur’an okunurken hep aðlardý.

Cihad aþkýyla yanýp tutuþurken,

Nisa Sûresi böylece indi.

O Muaf tutulmuþtu, cihaddan,

O yinede kopmadý savaþtan,

Medine’de kaimi makamlýkta,

Özürlü hükmü belirdi ondan.

Veda hutbesini o okudu,

Ömer’le Ýran fethinde oldu,

Rabbim onu da aldý sinesine,

Þehitlik liyakatini buldu.

Rabbim Abdullah aþký ver bize,

Gerçek göster gören gözlerimize,

Kanýmýzý davamýz için akýt,

Nur-u can ver soluk yüzümüze...

Kâim-i Makam: Medine imamlýðý, vekilliði.

Þair: Abdullah Yaþar Erdoðan.