“..Ne yanar kimse bana ateş-i dil’den özge,
Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâ’dan gayrı..”
FUZULÎ..
—————————————–
Artık zevk almıyor ruhum ne türküden ne şarkıdan..
Yenik düştüm bunca yıllık zalim hayat kavgasından!.
Yüreğimde çöreklenmiş şifa bulmaz yarasından!.
Vazgeçtim,yıldım,usandım ! şair olmak sevdasından…
–Nurlu ışıklar misali benliğimi sarmalayan,
–Giymek mümkün değil aşk’ın huzur veren hırkasından…
–Adettendir su dökülür yola çıkanın ardından;
–Demir almak zamanıdır Gerçek Dostluk Limanından !..
Say ki gerçeğe yolculuk,hayallerin diyarından..
İlkbahar’ından,Yaz’ından,aşk’ın en harikasından…
Fırtınalı hayat denizinin çalkantılarından…
Gemim demir almak üzre,sükûnetin arkasından..
.
–Yelkenlerimi dolduran tatlı esintilerinden
–Fırtınalar koptu sanki !..Yerler oynadı yerinden !..
–Hiç haber alan olmuş mu gidenlerin hiçbirinden ?..
–Beklediğim bir duadır Gerçek Dost’un yüreğinden..
Şiirim arkadaşlara,Dost’a,Can Dost’a vedadır..
Mısralarım belki gönülde kalacak hoş sadadır..
——Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-13.12.2011