İnsanların herbirisi çalar-durur ayrı telden,
Aman nem kapayım deme,ılık-ılık esen yelden…
Saygısızlık hüner değil,bırakma saygıyı elden!.
O’nu-bunu kıracaksan EDEP-GÖRGÜ senin değil!
Aylak,tembel gezilir mi? Sermeyin çayıra postu,
Arkadaşlarınız çoktur;arayın bir Gerçek DOST’u..
Ayırması kolay değil,ayırın düşmanı,Dost’u..
Bulmadıysan bir CAN DOSTu,ötekiler senin değil…
İki el vermiş YARATAN, denir,” bir elin nesi var?
Birlik olmaktır güzeli,”..iki elin se, sesi var..”
Ellerimiz,almaktan çok,birşeyler vermeğe yarar;
Kimseye birşey vermezsen,o EL artık senin değil!..
Kıymetini bilmelisin,AKIL enbüyük niğmettir,
Aklını kullanmamak sa,çok büyük bir cehalettir…
Akıl dışı yaşamaksa ,o en kötü dalâlettir..
Akılsızlara uymuşsan..AKIL artık senin değil!.
RABB’bım iki ayak vermiş..Taşır heryerlere bizi..
Kötü yerlere gidersen,ayağın bırakır iz’i..
İnsan hayr’a niyetliyse,ayak,hayr’a taşır sizi;
Hayr’lara koşmuyorsa, o AYAKLAR senin değil!..
MEVLÂMIZ CAN vermiş bize,korumamız gerek O’nu..
ALLAH verir,ALLAH alır..Elbette ki,işin sonu…
SAHİBİNE teslim olmak,tartılşılmayacak konu…
Vermedinse CANAN’ına..O CAN artık senin değil !.
—–
Benim bu GÖZ,benim bu TEN..Elbet bu AYAKLAR benim…
Bu KULAKLAR ve bu ELLER ,bu VİCDAN,bu AKIL benim;
