Yalnız hissetmiş galiba kendini.. (!)
Aramağa mı çıkmış ki dengini ?
Şunun-şurasında ömrü mü kalmış ?!
Ikbar’ına aceb daha ne kalmış ?! (*)
Nedamet günleri şu gün,şu zaman..
Dünya hayatından bitmiş el’aman…
AŞIK olmak..Belki,heryaşta KADER..?
Akıllı ol !..Ömrün olmasın heder !..
Şefkat ile sevdiklerin ganidir,
IŞK ile koştun-yoruldun hanidir…
Kâlbin bir Güzele takılıp-gider;
Ozaman,hayatın olur derbeder !…
Lûtfuna sığınıp-tevbe et hele…
Mazallah,AŞK’ınla düşersin dile…
Adamı tefe kor,çalıp-dururlar !
Kendi ayıplarını unuturlar…
Nâ-dan olan,AŞK’ı aceb ne bilir ?.. (*)
Ellerinden ancak kötülük gelir…
Yüreğim,AŞKIMDAN olsa da harab…
İb’ad etme kulunu,AŞK’tan,YARABB !!! (*)
(*) İKBAR / Kabre koymak.
İB’AD / uzaklaştırmak
NÂ-DAN/ kaba,kötü,terbiyesiz.
DİL / GÖNÜL
SUZAN / ağlayan
ŞAYAN / uygun,yakışık
IŞK / Aşk