KABÝR DER KÝ:

Kader çizgisi belirince,

Tedbirler hükümsüz kalmýþtýr.

Sakýnmak boþ kaza gelince,

Dua, kazaya yol þaþýrtýr.

Ölümden hiç kurtuluþ yoktur,

Karþý olan da hep yenildi.

Azrail ki, sizi de bulur,

Ölenler de ölmem demiþti.

Benim adým; kabir, mezar, sin.

Ben karanlýk eviyim bilin,

Bana nurlu olarak girin,

Bende hayat uzun sürecek.

Kurtuluþ kendi elinizde,

Yakarmalý alýn secdede,

Ölüm bir anlýk mesafede,

O yoldan her canlý geçecek.

Zalim belli eder kendini,

Yüzler terli, kokacak teni,

Mahþerde kurtaran yo eri,

Kul geçmiþten hesap verecek.

Baba, evlat cezasýn çekmez,

Oðul, baba hesabýn vermez,

Günahkâr Cennete giremez,

Malik geç izni vermeyecek.

Makam-mevki, þan-þöhret deðeriz,

Mahþer yerinde her kul çaresiz,

Orada rüþvet-torpil geçersiz,

Sen geç, dayýn var denmeyecek.

Var benden ötede korkunç bir yer,

Malik orada bekçilik eder,

Günahkârlar hep oraya gider,

Muttaki oraya girmeyecek.

Bilin ki; ben karanlýk eviyim,

Böcek evi, yalnýzlýk yeriyim.

Ýmanlýya huzur bahçesiyim,

Baðrýmda her canlý eriyecek.

Þair: Abdullah Yaþar Erdoðan