Yine uyuyamadım dün gece Sebebi sensizliğin sessizliğiydi bu arada
Elimde o tek kare fotoğrafın
Gözlerimden yaşlar süzüldü ara ara
Afyonun sabahları sensiz
Sokaklar sen olmayınca çok sessiz
Beynim zaten sana çalışıyor
Binbir soru işareti içinde
Odam bir tiyatro salonu şimdi
Duvarlarda oyun perdesi
Baş rolde ben varım şimdi
Oynanan ise hayallerimin fakirliği
Her sabah doğan güneşe küfrediyorum
Seni alıp getirmiyor diye
Sensiz karanlık sokaklara sesleniyorum
Sesini o lanet duvarlara hapsediyor diye
Nikotin iki yandan kuşattı bedenimi
Sessizliğin kulaklarımda çınlıyor
Ellerim ellerinin yerine
rakı kadehine sarılıyor şimdi
EmRe KaRa
