Şehir yabancı bulutlarsa puslu yaşlı hazan
Büker boyunda şaşar gülmeyen yüzün feveran
Vurup gidenlere
suskun hayatta yok durağı
Yeşermeyen dalı yerlerde
hep yağan kırağı
Geçen zamanda hayaller
de soldu, bitti umut
Kader neden gülemez elde
kaldı hiç bu somut
Ömür biter yaşanan kış ayaz nasıl da çile
Değişmeyenlere isyan
ve çığlığın nafile
Çocuksu gözleri hıçkırdı titreyen bedeni
Hayal mayal hatırâlarda kaybolan dümeni
Denizse dalgalı hoyrat dağıttı saçlarını
Uçuştu renkleri fırlattı attı taçlarını
Dirilme zamanı artık
düşün taşın ve uyan
Biter ömür sonu var
her şeyin ve olma ziyan
Uçan kuşun kanadında
bazen inan saadet
Ve durma koş hadi
hakkın senin güzelce buket
Me fâ i lün/fe i lâ tün/me fâ i lün/fe i lün
.
Yazarın
Sonraki Yazısı