Bunca zaman daima görülmeyen oldum,
Bu hayat yaşamda değişmeyen sondum,
Yüreğim kırıktı unutup kendimde kayboldum,
Duyduğum hasret özlerinde kendimi buldum.

Daima yaşamda dışlanıp dışa ötelendim,
Her iş sonunda boynunu büken benim,
Yürekten
sevgi ve dostluğa giden bendim.
Mutluluk umudu ile bu günlere kadar geldim..

Bunca söylemediklerim içimi elimle yaktı,
Dost bildiklerim beni dışarıda yalnız bıraktı,
Kimseye bir şey söylemeden
gözyaşım aktı,
Yaşadım bunca
zaman ömür durmadan aktı..

Bir hasret ateşiydi içimi çayır, çayır yakan,
Umut diye ben oldum daima etrafa bakan,
Gülmeyi unutup bendim daima içine atan,
Daima şükür dedim vardı bunu bir yaratan..

Şimdi pişman değilim bunca
zaman yaşadım,
Geçmişte yaşadığım günleri geride bıraktım
Bir hayal ürünü değil gerçek olanı yakaladım.
Bunda böyle mutluluk sırasında bende vardım.

Olmayacak dediğim sabahlar aydınlık oldu,
Mutlulukları arayan gönlüm aradığını buldu,
Gülmeyen yüzüm kendisini
gülmede buldu.
Bendenim sununda mutluluğu elinde buldu..

Geçmişi düşününce bağrına vuran bendim,
Acılar içinde kıvranmaktaydı aciz yüreğim.
Bedelini kendi hayatımda yaşamda ödedim.
En sonunda sabır ile mutluluklara erdim.

( Vurulan Ben Oldum başlıklı yazı Can İyisever tarafından 6.03.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu