ÞAÝR VE DÜÞÜNMEK

 Þair, düþünen ve yazdýðý þiirlerle okuyucuyu düþündüren insandýr.

 Düþünmeyen þair, yazdýklarýyla düþündüremez elbette.

 Düþünmek; dünü didiklemek, günü yumak yumak sarmak deðildir. Aksine dünü ve bugünü dillendirmek için aklýný karartmadan, yüreðindeki hiçbir iyiliði unutmadan, vicdanýna selam duran yükümlülüðü hep yükseklerde tutarak yürüme cehtidir. Bu cehti ilim, aþk ve ahlakla yemleyerek ve her dem yenileyerek yaþatma mücadelesidir.

 Düþünen insan, kendini ve kendi dýþýndakileri iyi anlayan, anlamaya gayret gösteren insandýr. Hep güzel ve saðlýklý fikirlerle dolan, yükseklerde uçan, serin ovalarda bir narin çiçek gibi açandýr. Düþünen insan duyar, duyurur ve doyurur.

 Alnýnýn teriyle doymayý prensip haline getiren, harama yürek ve yüz uzatmayan, Hakk’a ve hakikatlere her zaman baðlý bulunan insan; hakikatleri duymayý ve herkese duyurmayý düstur olarak çiçeklendirir yüreðinde.

Yüreðinde yüzü ve yüreði temiz olanlara da her zaman yer açar düþünen insan; yükseklerde yuva kurmayý ve orada granitten bir kaya gibi saðlam durmayý her zaman aklýnda tutar.

 Tekrarlarsak:

 Þair düþünmeli.

 Düþünerek, derin düþünerek yazmalý.

 Yazdýklarýyla okuyucuyu düþündürmeli.

Fikri HAKLI