ÞÝÝR TARTIÞMALARI HAKKINDA…

Hepimiz zaman zaman birileri hakkýndaki düþüncelerimizi dillendiririz. Birileri de zaman zaman bizim hakkýmýzdaki görüþlerini okuyucu ile paylaþýrlar. Bunda yadýrganacak bir þey yoktur ancak kaba, argo, çið, yakýþýksýz sözler þaire yakýþmaz, fayda saðlamaz. Þairler güzel söylemeli, güzeli söylemeli derim. Þairlerin öfkeleri normal insandan farklýdýr diye düþünürüm.

Ýnsanlarýn fotoðraflarýna bakarak, kaþ, göz ve yüzlerine bakarak özlerini okuma çabalarýný çaðdaþ falcýlýk gibi görüyorum. Niyet okumanýn, bir tür falcýlýða kalkmanýn akýl ve mantýkla bir ilgisi yoktur.  Bu durumu olumlu karþýlayacak tek bir þair de bulunmaz herhalde.

Bazý þairlere yakýþmayan bir diðer husus da, rakibi gördüðü þairi töhmet yükünde yýpratacak, belgesiz, belirtisiz cümlelerle üçüncü þahýslarýn kafasýný bulandýrmaya kalkýþmaktýr. Doðrusu, varsa belgeleri sunup, iþte gerçek diyebilmektir.

Oysa kimi þairler böyle davranmýyor, genel anlamýyla ve kabaca þairin þiirlerinin þiir sayýlamayacaðýný söylemekle yetiniyor. Böylesi durumlarla karþýlaþan okuyucu da haklý olarak haliyle sormaktadýr: Hangi þiirinin neresi þiir deðil, hangi þiirinde kafiye, redif, durak hatasý var? Hangi þiiri ustaya yakýþmayan basitliklerle dolu? Hangi þiiri kalýcý deðil? vs.

Tartýþmaya yanlýþ yerden baþlayan þaire düþen birinci görev bu iþi orada kapatmaktýr. Tartýþmayý bu þekilde olumlu olarak sonlandýrmasý mümkün deðildir; çünkü daha kalkarken tökezlemiþtir.

Tartýþmada kazanan taraf gibi gözüken þairlere düþen de yeni ve daha güzel þiirler yazmaktýr.

Þairlerin bütün günleri þiirlerle yeþersin.

Edebî tenkit, hakikat ve samimiyet her daim kazansýn.

Fikri HAKLI