Ne zaman korkarsın kendi yarattığın canavardan?
Bir vampir gibi kanını emerken insanların ve bir kartal gibi parçalarken zayıfların etlerini ve gözlerini çıkarırken nasıl susar kalır bir insan?
Kalır tabi! Kalır.. Ne yapsın, yazsa bir türlü yazmasa bir başka.... Korku çok güçlü bir silahtır ama ondan güçlüsü de vardır unutmamak gerek der bir çocuk ve çıkar dimdik bir ordunun karşısına! Bir elinde Türk bayrağı diğer elinde bir pankart ama o tek görür her şeyi yaralanmıştır çünkü.
Ne zaman bir politikacı ağlar bir başka ülke için, kendi ülkesinde kan akarken?
Ne zaman bir politikacının karısı bir başka ülkeye insani yardım götürür kendi ülkesinde insanlık namına bir parça dahi kalmadığı halde?
Ne zaman bir politikacı bir kepçenin önüne geçer?
Kaybedecek hiçbir şeyi olmadan ölümün karşısına dikilmek cesaret sayılır mı?
Kanunlar kimin içindir bilinmez bir dönemdeyse hayatınız, ne kadar daha durabilirsiniz baskı altında;
Sessiz sakin zayıf güçsüz zavallı....
Dininiz dahi haklının yanında olmanızı yanlışı düzeltmenizi size öğütlerken ne kadar daha durabilirsiniz din sömürüsü yapan iğrenç sürüngenler karşısında?
Ve bir çocuk kalemi de güçlü, yalnızca fark edilmemiş o ana kadar, kartalları dağıtmak için o cılız parmaklarının arasından kin öfke ve göz yaşlarıyla dökerken kelimeleri kim karşısında durup coplayacak ki onu, kim evinden gelip tutuklayacak ki onu, kim hayalinde boyadığı merdivenleri gelip de tekrar griye boyayacak ki?
kim kim kim kim???
Sorular soruyor da bu çocuk kim cevaplayacak ki bunları? Kim gelip kapanacak ayaklarına ve af dileyecek onu korkuttu için? kim yapacak kadar cesur olacak ki bunları?
Ve kim düşünecek o çocuk eline alırsa eğer palayı, önce kimin kellesini alacağını....
Saygılarımla...
//Çağan Iero Way//
