Kaybolmak dediðimiz ne olabilir ki… Yürüdüðümüz yolda, sýkýþýp kalmak mý dönecek yer bulamazken yoksa sayýsýz kimliðin içersinde yok olup, buharlaþmak mý…

Kim bilebilir ki; belki de sesini duyuramamak o hengamenin içinde ya da görmezden gelinip bir köþeye çekilip, sessizce beklemek üstelik neyi beklediðini bilmeden. Hatta çekilmiþken o köþeye koca bir hiç sayýlmak görmeyen gözlerin eþliðinde. Ya, bunun öncesi…

Býrakýn sonrasýný, þimdisi bile yok, zaman bakýmýndan; öyle ya bir hiçken zaman denen mefhumun ne önemi var ki.

Peki, var olmak ne anlama gelmekte… Aþýrý sosyal bir kimlikle, kalabalýða karýþýp, oradan oraya koþturmak mý gerek güdümsüz gerek birilerinin güdümü altýndayken.

Yoksa; belli bir makama gelip, hiyerarþik sýralamada en tepede bir noktada bulunmak mý…

Daha iyimser bir bakýþ açýsýyla; býrakýn kiþisel geliþiminizi tüm ideallerinizi, hayallerinizi elinizin tersiyle itip, evlenip, çoluk çocuða karýþmak mý. Hatta sayýsýz çocuk yapýp, nüfusa katkýda bulunmak ve eþ olarak tüm vazifeleri ifa etmek, artýk size düþen her ne ise: Lezzetli yemekler, aralýksýz ev iþi, çocuklarýn bakýmý ve geri kalan zamanda da kadýnlýk vazifesini yerine getirmek gibi. Öyle ya, toplum ne der sonra… Ya, kendinize ayýrdýðýnýz kýsýtlý süre. Keza o süre de sýnýrlý kelime ve sohbetlerle heba olup gitmekte. Bazý detaylar, eþ dost muhabbeti gibi…

Ayný anda eþ, anne ve çalýþan kadýn sýfatý da hiç yabana atýlýr deðil doðrusu. Ne yazýk ki günümüz itibariyle, tek kiþinin geliri yeterli olmamakta aile bütçesine. Bu sefer de aþýrý yoðunluktan dolayý zaman yetmemekte.

Ve gelelim son seçeneðe: Hiç biri!!!

Peki, o zaman nesin sen? Gerek toplumun gerekse eþ dostun gözünde. Akýllara zarar doðrusu. Ve kaybolmak nihayetinde, boðulup gitmek hem de sýð sularda, bir hiç uðruna…

Bu arada geliþim süreci de hiç durmaksýzýn iþlemekte. Öyle ya, geliþim ömür boyu iþleyen bir mekanizma.

Gelelim ideallere, ideal dediðimiz beklentiler ne durumda acaba. Hani þu bir türlü gerçekleþmeyen, kocaman sabun köpüðü halinde uçuþan hayaller. Siz çoktan kaybolmuþken, kim bilir, ne kadar da körelmiþtir beklentileriniz, kim bilir.

Ýþin sosyal boyutu ise içler acýsý. Hiçbir kesime uyum saðlayamadan geçen yýllar ve heba olan koca bir ömür. Size sýrt çevirenler, bakýp da görmezden gelenler hatta duyup da cevap vermeye tenezzül dahi etmeyenler: Bir hiçmiþçesine hem de… Tabii ya; bir yaptýrýmýnýz yoksa maddi anlamda da belirli bir titre sahip deðilseniz nasýl da demoralize olursunuz.

Gelelim görselliðe ve dýþ görünüþe. Bu da ayrý bir konu, hele ki günümüzde. Eðer ki; iki ucun tam da ortasýnda bulunuyorsanýz, bu da demek oluyor ki; siz hiçbir gruba dâhil deðilsiniz. Bu, bir bakýma sizin siyasal tutumunuzun ne denli muðlâk olduðuna da iþaret etmekte. Eðer ki; peþinden sürüklendiðiniz bir ideolojiye tabi deðilseniz ya da fazla yansýtmýyorsanýz siyasi görüþünüzü, bunun getirisi hemen hemen yok. Zira günümüz itibariyle, tutumlar ve yaklaþýmlar itibar görmekte.

Ve görselliðin ikinci ayaðý yani fiziki görünüm ve dýþ güzellik. Eh, kimse iç güzelliðe itibar etmezken, dýþ görünümü de göz ardý etmek olmaz.

Ortalamanýn oldukça üzerinde olabilmekteyken fiziksel özellikleriniz, bunun avantaj ve dezavantajlarýný yaþamamak da mümkün deðil sonuç itibariyle: Her iki cins açýsýndan da sorunlar getirebilmekte. Hatta ve hatta buraya bazý menfi tutumlar da dâhil olabilmekte. Her ne kadar siz bile umursamazken dýþ görünümü, insanlarýn tutumunu anlamak pek de mümkün deðil. Hele ki; doðallýk ve sadelik yazýyorsa literatürünüzde, bu da ikinci bir eksi olarak yazýlacak hanenize. Siz ne kadar iç güzelliðe odaklansanýz da, ne önemi var ki iç dünyanýzýn. Zira fiziksel ölçüleri çoðu insan çok güzel bir koz olarak kullanabilmekte, çünkü kabul gören de bu, çoðunluðun gözünde. Kýsaca insanlarýn bu izafi tutumlarýný sorgulamak pek olasý deðil zira çarklarýn iþleyiþi onlarýn lehine…

Sonuç itibariyle, kaybolan çoktan kaybolmuþ. Ortalarda gözükseniz de gözükmeseniz de, kimsenin umurunda bile deðil artýk…

Kýsaca toparlamak gerekirse; hiçbir gruba dâhil olmamak oldukça tartýþma götürecek bir konu. Zor belki ama gerçeðin de ta kendisi. Biraz da sýkýcý, itiraf etmek gerekirse. Hele ki; paylaþacak çok þeyiniz varsa…

Ýnsana dair kavramlar, olgular öylesine göreceli ki. Birine çok anlamlý gelen bir diðerine oldukça saçma gelebilmekte. Kýsaca subjektif bir bakýþ açýsý tarafýmýzca geliþtirilen ve tabii ki kiþiye dair özelliklerle de ilintili: Algýlamak, algýlamada seçicilik, aile yapýsý, bireysel özellikler, alýnan eðitim ve hayat deneyimleri. Hatta ve hatta beklentiler, yaþanan hayal kýrýklýklarý da dahi tüm bunlara.

Kaybolmak ama neye ya da kime göre. Psikolojik açýdan irdelersek, tamamen ‘’kendini gerçekleþtirme sürecine’’ denk gelen bir kavram. Belli ihtiyaçlarýn giderilmesi ve ünlü Maslow’un Ýhtiyaçlar Hiyerarþisinde gelinen nokta. Bu da yine eðitim ve beklenti seviyesine göre deðiþiklik gösterebilmekte.

Para kazanmanýn verdiði haz ne olursa olsun, eðer ki sevdiðiniz bir iþle iþtigal etmiyorsanýz, o zaman bir þekilde kendinizi arayýþ süreciniz devam edecektir. Belki bir anda nihayete erecek belki de ömür boyu sürüp gidecek bir eylem bu, arayýþýnýzýn boyutuna göre deðiþkenlik gösteren.

Kýsaca beklentilerimiz doðrultusunda verdiðimiz çabalar ve ideallerimiz bizi baðlamakta.

Bir gerçek daha var ki; küçücük þeylerle yetinip, mutlu olmayý bilmek. Aslýnda küçük mutluluklar herkes için geçerli.  Ama bu, asla ve asla beklenti seviyenize ket vurmamalý.

Her þeye ve herkese raðmen ve geçen zamana inat, umutlarýmýz içimizde yeþerip eninde sonunda meyvesini verecektir. Tabii ki bu arada hayattan da bir þekilde keyif almak, tamamen kiþinin maneviyatý ve kiþilik yapýsýyla ilintili.

Kaybolmamak ve kaybolmamanýz dileðimle…