Geçmeyen zamanýn duraklarýnda sürerken yolculuðu akrep ve yelkovanýn duraksadý gökyüzü yayarken ýþýðýný. Ana odaklý saat dilimleri bölündü dilimlere birer pasta diliminin verdiði tada tezat.

Tezat yaþamlar kadere inat.

Tezat cinsler uyaksýz kadýn ve erkeðin buluþamadýðý o ortak nokta.

Renklerin dansý belki de gökkuþaðýna tezat.

Besteler var gücüyle baðýrýyor güfteleri dokunurken yüreðe. Olmazýn olurunda yol yakýnken gitmeli buralardan, demeye kalmadan kesilen soluðum koparýyor andan ve hayattan. Ölmüþ olabilir miyim? Yine de çarpan kalbimi hissediyorum ahengini yitirmiþken. Ahenksiz nefesim ve kýsýk sesimle el yordamý ilerliyorum.

Ölmedim, yine baþaramadým. Nedir bu denli güçlü bir çekimle beni hayata baðlayan, o da ayrý bir varsayým þahsýmýn idrak edemediði.

Ayaðým takýlýyor, demeye kalmadan topraktan fýþkýran filizlerini görüyorum umudun. Eþliðinde ne çok þey var. Dün yolda gördüðüm o yaþlý kadýn gülümsüyor çok uzaklardan. Ýþte diyorum belli belirsiz ve duyulmaz sesimle: Serptiðim tohumlar nasýl da boy verdi. Kýsa günün karý mý koca bir ömrün muhasebesi mi... Ýç içe geçmiþ ne kadar güzellik varsa biriktiriyorum.

Suyunu da az vermiþtim oysa. Nasýl oldu da boyuma ulaþtý? Umurumda mý? Asla.

Eþelediðim ne varsa geri dönümü muhteþem onca yanýlgýya raðmen.

Baþarmalýyým, zorundayým hem de hiç olmadýðý kadar. Neyi mi? Büyürken büyütmeyi, severken sevilmeyi, ölürken dirilmeyi. Bitimsiz engeller daha bir kolay gözüküyor gözüme.

Dokunmalýyým ama dokundurmadan sözlerimi: Olabildiðince yalýn ve nötr olmalý sunumum zira duyumsadýðým ne varsa bir bir yansýtmalýyým yüzlerine sevdiklerim.

Berbat bir gecenin ertesinde uyanmalýyým yeni umutlarla. Kýrýklarýný aldýrmalýyým gönlümün ve boyamalýyým boydan boya ve renk renk: Ýçimi döþemeliyim en nadide çiçeklerle ve kokusu yayýlmalý etrafýma. Duymak zorundalar ve görmeliler keþfedilmemiþ beni. Yeni bir dünyanýn kapýlarý kadar engin yüreðime sýzmasý gereken ne çok insan var.

Kara gecenin ardýndan yolunu gözlüyorum sunulacak olan sürprizlerin. Belki iyi belki kötü. Ama ümitvar olmalý. Bilinçaltýmýn duvarlarýný yýktým çoktan. Rüyalarýmýn analizini yaparken mutluyum her ne kadar sýk rüya görmesem de. Önemli deðil ne gördüðüm belki de. Neyi görmek istiyorsam…

Annemle konuþuyorum bir yandan. Ýçini daraltýyorum kadýnýn.

-Polynna senin yanýnda beþ dakika dursa dert küpü olur, deyip kýzdýrýyor beni. Biliyorum nasýl da kötümser bakýþ açýmýn bana geri dönümü olan o bitimsiz hüznünü.

Kýzsam bile derin düþüncelere dalýp içerik analizi yapýyorum. Ne formülüm var ne de haritam. Ama mademki iç sesim bangýr bangýr baðýrýyor ben bile þaþýyorum kendime bu denli yoðun nasýl hissediyorum, diye.

Býrakmalýyým hayýflanmayý. Özdeþleþmeliyim tabiatla. Maviyi tutmalýyým elimi uzatýrken umuda. Pembe bir hýrka nasýl da yakýþýr eþlik ederken düþlerime. Siyahý çýkartmalýyým hayatýmdan hatta griyi ve tüm koyu renkleri. Pastel renklerle dans etmeliyim bazen vals bazen tango eþliðinde eþlik eden kimse olmasa da.

Ters yüz olmuþ ne varsa biçimlendiriyor ruhumu.

Seviyorum saf yönümü. Çünkü inanmayý seçtim insanlara sayýsýz kez yanýlmýþ olsam da. Ne çýkar bir kez daha yanýlsam ya da ne çýkar âþýk olsam yeniden. Aþka âþýk iken doyar mý insan nefret gölgelerken.

Ah ben…

Çýkarýyorum fazlalýklarý üzerimden. Þarjý tükenen bir cihazmýþçasýna sevgi ile beslenen ruhum yine aç hem de hiç olmadýðý kadar. Hayat henüz ne kadar doyurdu ki? Bir bu kadar daha yaþasam doyamam yine. Ýnsana aç bir ruh benimki sularken düþlerini. Bazen ýslak bazen kuru gözlerim ama pýrýltýsý bitimsiz.

Seçemediðim yüzler var uzaklardan bana ulaþan.

Duymak istediðim çok söz var zikredilmesini arzu ettiðim.

Nice yalan var gerçeðin aralarýna serpilmiþ her ne kadar beni üzeceðini bilsem de.

Ve o kadar çok insan var ki yolunu gözlediðim yolum gözlenmese de.

Bilip bilmediðim ne varsa arzý endam ediyor satýr ve duygu aralarýna.

Uzaklardan göz kýrpýyor hayat bana ve baðýrýyor:

-Haydi, yakala beni artýk. Yetmedi mi?