Kýrýlgan tümcelerin vakur ýssýzlýðýnda beyanat vermekle yükümlü olduðum yeni bir günün baþlangýcý. Kýrýk bir gökyüzünün çatlaðýndan sýzan günýþýðý ve tüm yadsýmazlýðýmla iþkillendiðim ne varsa uzak durma gayreti içerisinde seyrindeyken yüklü bulutlarýn.

Kutsanmýþ hücrelerim, yol vermiþken aþka ve anlamsýzlýða yine döngünün maharet bildiði zincirleme kazaya yol açan öbek öbek öfke sýrýtkan ve sýradan suretler. En uç bellesem de henüz adýmlamadým bile yolun baþýný. Bir ileri iki geri: seðirttikçe bir uçtan diðerine payidar ve meftun gölgelerin nazarýnda ansýzýn rest çekip ölümüne soluklanýyorum. Mizacýmý yetkin kýlan yine tahayyül edemediðim üç beþ izle uzaklardan göz kýrpan. Yosun tutsa da çoðunun vicdaný duraksamak düþen payýma belki de sonlandýrmak süreci yeter ki mustarip olmayayým merdivenlerin o soyut görüntüsüne kapýlýp tepe taklak olmuþken.

Bir imge hatta bir seyir bazen de koca bir boþluk: nasýl tanýmlarsanýz tanýmlayýn inanýn ki þifresini kodlamaya hiç mi hiç niyetim yok.

Muamma yüklü varlýklarýn cebelleþtiði anlamsýzlýk kadar yakýcý ve yýkýcý ne olabilir ki? Belki bir öfke zerresi belki de ufak bir kývýlcým derken baþlayan yürek yangýný.

Yazýyorum günden geceye ve unutuyorum bir gün sonrasýnda belki de nazire edercesine unutulmuþ benliðimin satýr arasý çýðlýklarýna sýðýnýp da tüm nüktedanlýða ile kalem bir çýrpýda rest çekmiþken hayata.

Ýhanete uðramak pek de sorun deðil sanýrým kanýksamýþ olmak özgüvenimi yüksek tutan yine de hiçliðin çaðrýsýnda saklý imgelere daha bir düþkünüm ve seyreldikçe zaman, geçip gittikçe içimdeki öfke yeniden dibe vurmanýn telaþý ile bir nebze de olsa pay ediyorum içimde biriken enerjiyi.

Yetinmekse eyvallah. Ýstemekse her daim haiz olduðum düþlerde saklý kýldýðým.

Sýnandýðýmýn bilincinde olmanýn verdiði rahatlýk belki de dünyanýn hiçliðine vakýf olmamdaki tek soyut bulgu ki adlandýramadýðým tek somut bir kanýt dahi yok elimde. Ben hala telaþýnda iken pür-neþe saðaltýyorum tüm acýlarýmý: bir sað bir sol; aradýðýmý bir bilsem. Bilmez miyim: kendimle verdiðim kavgada hele ki geçimsiz addedilen bir ruhun maliki olarak hep ama hep zora koþuyorum bir o kadar durgun seyrinde hayat treninin varlýðýmý Tanrý’ya sunuyorum büyük bir coþkuyla üstelik. Beni benden çok seven yüce Yaratýcý her daim payidar kýlmakta içimdeki yaþama sevincini.

Duygular nasýl da göreceli ki bir saniye sonrasýný bile kestiremezken büyük bir heyecanla bekliyorum yeter ki idame ettireyim bana sunulaný.

Yazarýn nakþettiði o cümlede buluyorum kayýp yarýmý:’’Hissetmek ne büyük aðýrlýk! Hissetmek zorunda olmak ne büyük aðýrlýk!’’

Her zaman da deðil ama lakin çözüldükçe hafifliyorum; yazdýkça mutlanýyorum; aðladýkça çoðalýyorum ve akabinde attýðým kahkahalarla örtüyorum karanlýðý kýsaca içimdeki ben olmayan benin ortaya çýkmasý gayretiyle dibine kadar yaþýyorum tüm duygularý yeter ki bakir ruhum kapana kýsýlýp kalmasýn.

Koþullanmaktan ziyade konuþlandýðým, sevilmekten ziyade baðlandýðým ve görmezden gelinsem de varlýlarýndan duyduðum yoksunluða raðmen bilinçlendiðim…

Belli ki gökyüzünün bir maruzatý var: yoksa o da mý benim gibi çaðlamak ve haykýrmak istiyor… Ýþte baþladý haykýrýþý belli ki oldukça muzdarip hele ki ölgün þikâyeti yaðmur damlalarýn çarptýkça cama…

Dýþavurumu yeknesaklýðýn belki de o vakur yýlgýsý olmazýn, eksendeki kaymanýn tezahürü iken biliyorum ki bir sonraki gün hiçbir þey eskisi gibi olmayacak her ne kadar görüntü ayný gözükse de. Doðurgan iklimlerin soyut kalabalýðýnda her ne kadar yalnýz hissetsem de bir duygudan diðerine ilerlerken biliyorum ki o bulut kafilesinde bir toz zerresiyim uzun uykumu bölen kim olursa olsun hicap etmediðim varlýðýmýn gönüllü bekçisiyim bir düþe uyanma telaþý içerinde yoksun kýlýndýðým ne varsa kavuþacaðýmýn bilinci örtülü iken üzerime.

Devingen mizaçlarýn yankýsý besbelli ya da tozutan imgelerin hedef tahtasýnda nükseden o vuruþ üstelik tam da on ikiden.

Korunaklý dünyalarýmýzýn yalýtýlmýþlýðýnda mutlu mesut yaþamak besbelli tabiat ananýn öngörüsü. Doðadaki her bir yerleþke tüm sýkýlganlýðýný atmakla yüklü olduðumuz o payidar iþ birlikteliði belki de yazarýn þekillendirdiði o nüktedan dokunuþ zikrettiði üzere:’’Doða, ruhla Tanrý arasýndaki farktýr.’’Yaradan’ýn sunumu her birimizin haiz olduðu o farklý çýta: bir imge ve bir dokunuþ ve yüreðin kýblesi anlýk tezahürü bile nüktedan bir telaþla ýlýman bir iklimin rehavetine sokmakta iken.

Ne tahayyül ederseniz edin inanýn ki anlýk bir var oluþun tecellisi aslýnda tek tesellimiz. Kýrýk eksenlerin, kayýp rotalarýn ve dehþetengiz kalabalýklarýn seyrinde bir mucize, önceleri görmekten aciz olsak da anlýk o vakur kimliði ile kader damýtýrken hüznü. Ne de olsa gönül perdemiz o titrek sesiyle bir güzergâh sunmakta üstelik beklemediðimiz bir anda ve kýrýk yetilerimiz yeni baþtan þekillenmekte. Adýný siz koyun yine de deðinmeden geçemeyeceðim: Sevgi denen mefhumun umut ile iþ birliði ve içine katýn katabildiðinizi: Hacizli aþklarý, kýrýlgan varlýklarýnýzý ve umutlarýnýzý pek tabii ki gök kubbeye yükselen yakarýþlarýmýz tüm sessizliðimizi çalan bulutlar belki de tek peyzaj her ne kadar sona ramak kaldýðýna inanýp pes etmeye karar vermiþken.

Bir dokunuþ mademki makul tüm öngörüleri ile kader yine iþ baþýnda.

Ruhani edimler çoðaldýkça kýsalan o zincir belki de zincirden boþanmýþçasýna tüm edilgenliðini satýr arasý yaþayan nice insan: tahakkümü imgelere yükleyen ve peyder pey çoðalan döngünün eþ güdümlü yankýsý; fýsýltýnýn eþlik ettiði o sahnede saklý tuttuðumuz diðer yarýmýz çalýntý mizaçlarýný gizlemek adýna kendini saklý tutan.