Su akar, yolunu bulur. Heybetli bir söylence zannýmca. Ne var ki bunda þimdi, deðil mi?

Dokunuþu nüktedan ýlýk bir kýþ günü, sözüm ona ve raðbet görmediðim tescillendi neredeyse. Neden, derseniz… Ýnanýn ki lafýný etmeye deðmez.

Göstermelik bir mutluluk mademki bahþedilen, hiç lafý dolandýrmaya yok niyetim. Bir varmýþým da yoksun kýlýndýðýmýn ertesinde illa ki gölgelenecek þu münafýk ve sancýlý gündönümü. Ýþin aslý, zaman evrildikçe ve ben sýrtýmý yasladýkça kadere ki aramýz pek iyi deðil son zamanlarda. Önce terk ettim sonrasýnda terk edilmiþ kadar hicap yüklü bir ayrýlýða tekrardan göz kýrptým. Aymaz bir gölge iken, kavuran þu kýþ güneþi ben de saðaltmaktayým gün yüzüne çýkmamýþ düþ kýrýklarýmý.

Neye niyet, neye kýsmet… Aþk’a dokunmaksa yüreðin tecellisi, aniden nükseden nefret kývýlcýmlarý ile ayrý düþüyorum beynamaz kýrýlganlýðýma nazire eden o sýdký sýyrýlmýþ yýldýz tozlarýna bandýðým soluk tenimi.

Gün nasýl da heybetli, Tanrý kadar da görkemli hayatýn mizacý. Bir öyle bir böyle yuvarlanýp gidiyoruz. Sahi, sen ne zaman bozdurdun altýn duyumlarýný? Bana gelince, sitem yüklüyüm hanidir soluklandýðým o durgun gölün tam da bitiminde. Ýþin aslý ne göl var ne de sýrtýmý yaslayacaðým haþmetli bir dað. Ah, benim akýlsýz baþým. Gittin gideli, diyeceðim kimse de olmadýðýna göre neyin ya da kimin yasýný tutuyorsam artýk. Mazoþist bir bildirge mademki aþkýn izdüþümü bir yandan büyütüyorum acýlarýmý. Kýrýk bir tarakla saðaltýyorum kýrýk acý diplerimi. Seviyorum hem de nasýl. Kimi mi? En çok da kendimi. Sanýrým fazla barýþýk deðilim evrenle: Kaydým kuytum da yok madem, sicilimi taratýyorum o esrikli dökümlere girip ismimi, donatýyorum ekraný, tezahürü kýsýk bir gülümsemeye denk gelirken. Davul bile dengi dengine. Eh, kaç tuþu kýrýlmýþ ve akordu bozuk bir piyanoyken elimin altýndaki, hangi þarkýyý çalsam de kovulsam dokuz köyden. Varlýðýmý idame ettirmek adýna tüm beyanatým.

Akla zarar doðrusu. Gümbürtüye gitti koca bir ömür. Hacizli bir saðanak kadar ahkâm kesen ne olabilir ki? Söyleyeyim, külyutmaz düþlerimin kurtarýcýsý Tanrý iken rast geldiðim tüm duraklarýnda þu ahir ömrün, haybeden tüketmeye ve türetmeye devam ediyorum isli ve sancýlý zamaný.

Sorumsuz bir sorun ki sorunlu bir sorumsuzluk kadar kifayetsiz ve sakýncalý döþemesine ne yýðýyorsam.

Tedarik ettiðim küfe küfe gözyaþýma hürmeten fazlasýyla yoksun kýlýndýðým neþe ve her nasýlsa gideceðim istikameti bilmesem de kesilmiþken biletim. Boþ bir bavula doldurmuþken kýrpýk yarýnlarý, boyutsuz tecellisine rast geldiðim anlamsýz nakaratlarla donatýlmýþ yeryüzü. Gök kubbede asýlý kalmaktansa bir mefta kimliðinde, varsýn gölgemi kaybedeyim tevafuk bildiðim o dönemeçte.

Anlýk istiþarelerin soluksuz teferruatlarýnda, týkanýlmýþlýðýmýn hezeyanýna yüklediðim öfke kadar hiçim hatta hiçlikten de öte.

Ötesiz dünyalarýn ikrarýný soluklandýðým gömülü aþklarýn hangi týnýsýna rast geldimse, iþte o soyut ve hicap yüklü yalýtýlmýþlýklarýn nezdinde varlýksýz bir nota kadar isyankârým. Gamlý bir rotanýn izdüþümünde, densiz dünlerimin belalý mazisini yâd ettiðim düþ ötesi bastýrýlmýþlýðýmýn anlýk arsýzlýðýna rast gelip gerisin geri kaçmaya mecbur býrakýldýðým o izdüþümün revnak kayýtsýzlýðýnda devrik bir mizacýn gölgelenmiþ kim bilir hangi makamýyým da yüz sürdüðüm, iz bildiðim yetilerimin yoksunluðunda yoklukla imtihanýma bile þükreden bir garip kadar asýlsýz ve yalansýzým.

Yitip giden çocukluðum kadar mecazi bir öngörü olabilir mi dünden arda kalan ama her nasýlsa andan uzak yine de yarýna devrettiðim ikballerimin reçetesinde gönlümü doyuran bir safsata yeri geldi mi duymaktan imtina ettiðim bir tantananýn tam da merkezinde meþk ettiðim…

Aðlak bir yüz ve yeri geldi mi çýðýrtkan sevinçlerini gönülden yükselen gama tezat, hanidir piyanonun tuþlarýnýn telaffuz ettiði gam resitaline nazire eden çýðýrtkan bir yalnýzlýðýn beyanatýnda anlamsýz bir çýðlýk, dünden uzak yine de eriþemeyeceðim bir rakýmda olmasýný ýsrarla inkâr ettiðim… Aþk gibi kutsanmýþ iken yürek kadar soðutulmuþ belki de kýþa nispeten daha sýcak bir döngüde ýsýnmaya kani olacaðý yüreðin.

Bana ait zamansýz yok oluþlarýn, evrene ait göreceli hüzün duraklarýnýn ihlal edildiði bir rotada aralýksýz sürüp giden nöbetim. Ýnkâr edemeyeceðim bir boyutta nükseden safran sarýsý o beynamaz düþlerim hanidir yok saydýðým hanidir yok sayýldýðým yine de niyazýma sýðdýrdýðým ve eksiltmeden anlam yüklediðim dermansýzlýðým.

Aniden çakan þimþekte yoksun býrakýldýðým kimliðimden nasýl ayrý düþtüysem yine aniden intikal eden o üþengeç bir düþüngecin tecellisinde can bulan teskin edici bir yoksunluk kadar nüktedan, hanidir sakýndýðým hanidir sakladýðým hanidir ikame ettiðim bir benliðin çatý arasý yalnýzlýðý…

Kimsesizliðim mi kimlik kaygýmýn rötuþunda beyan ettiðim kayýp yarým mý… Hali hazýrda varsýl bir gölgeye tekabül eden iç sesim kadar izafi mi yoksa ayrý düþtüðüm yine de ayrýþtýramadýðým ne çok çekince an’ý kýymete bindiren ansýz bir gösterge belki de.

Düþünmeyi becerdiðim sürece varým.

Varlýðýmý idame ettirdikçe tescilliyorum zihnimin kývrýmlarýný.

Hissetmekten yoksun olmamak belki de en büyük yoksunluðum.

Ýnkârsýz günler haddinden fazla bir yalýtýlmýþlýk ile tahakküm yüklü karanlýðýný sýrtlarken köþe bucak, kapýp koyuverdiðim anlýk dokunuþlar kadar mecalsiz bir istemle yansýyorum, yansýtýyorum ve kýrýlýyorum. Kýrgýn çiçeklerin sýkýlgan ritüelinde, býkkýn ve yorgun edimlerle hayat bulan tutarsýzlýðýný yordarken hayat dökümü menkýbelerin, gönül gözümün gördüðüne kâiniyim bir o kadar teferruat yüklü eylemlere yüklediðim anlamlara toz konduramazken, itilmiþliðin bitiminde tütsülüyorum arsýz ve ansýz düþ kýrýklarýmý.

Mizacý yitik bir þehre denk gelmiþ o sessiz kalabalýðýn hangi sýrasýna denk düþüyorum da görmez gözlerin indinde bir kývýlcýma delaletim…

Sýra dýþýlýðýn sýradanlýðýnda verdiðim kayýplara söz geçirememiþ iken ayracýnda hayatlarýn kestirmeden vardýðým hangi sokak kim bilir kaybolmak adýna tescilli bir ikametgâha dahi haiz olamadýðým.

Süzen bakýþlar hicaz yüklü, sanrýlar konfeti misali hele ki çalýntý rüyalarýmýn bekçisi melekler bile yorgun ve býkkýnken ne yapsam da uyanýk tutsam çocuk yanýmý. Bariz olan þu ki, hiç mi hiç niyetim yok öyle þatafatlý bir hayatý yudumlamaya. Kýrýklarýmla ve devingen o sakil kimliðime sýðdýrdýðým kifayetsiz göstergesini hayat teleskopunu da ekledim mi, yana yakýla büyüyorum bir o kadar gözümde büyüttüðüm yalnýzlýðýmýn dolambaçlý hüzün ve rehavetine katýk yaptýðým gönül yorgunluðumu da dâhil ettim mi, yok benden iyisi.

Bezgin bir düþ sakiniyim altý üstü.

Ansýzýn bastýran ahmakýslatanýn en sevdiði ahmaðým hatta.

Aþka ayarlý frekansý þu gök kubbenin mademki tescilli bir aymazlýkla hasreti yudumluyor, sorun deðil, bir ömür beklerim. Gerçi giden gittiðiyle kalýyor ama… Ýnanýn ki sonrasý yok. An itibariyle büyütüyorum hayal kýrýklýklarýmý hatta kýrpýyorum uçlarýný olur da tescilli ve günü birlik bir sevinç yumaðýna denk düþerim diye.