Hiçliðimin terennümünde pay ediyorum mutluluðumu. Mutlak bir sevincin payidar sunumunda yine verdiðim eþ güdümlü beyanatlara yüklediðim bir asalet olsa gerek. Þimdi diyeceksiniz ki, demeniz deðil mi boynumun borcu bir teþekkür ve rahmete sýðdýrmayý elimden geldiðince þart koþmak bendine yazdýklarýmýn.

Zamansýz tecellisi tüm olaðan dýþý söylemlerin ve sýra dýþý bir farkýndalýk yine nükseden üstelik yerli yersiz kurulan bir panayýra akýn etmiþken onca ahkâm. Diyip diyeceðimden fazlasý aslýnda evrenin buyur ettiði hem de tekerrür eden hangi minvalse çorap söküðü gibi ardý ardýna yýðýlý hezeyanlar iken örtüsüz ödeneði kanayan mecralarýn ve akýlsýz soy kýrýmý yine insanlarýn saðdýcý o azýnlýk kelimelere yüklenen iþte bu yüzden saðanaðýn ýþýltýsý ve yordadýðý mahremlerde yaptýðým yeknesak yolculuktan aldýðým doyum iken nefsime hükmettiðim ve devrettiðim mutsuzluk ama sadece dün’e her ne kadar reþit bir olgu olmasa da günün ilk saatleri ve tam reþit bir edimde kesiþiyor yolum derken öldürüyorum yirmi beþinci saat iken rükû eden peþi sýra gecenin.

Olmasý gerekenlerle olup bitenler tüm mahremiyeti ýrgalayan o süklüm püklüm ve saçaklý dalyalarý ile muhabere bellemekte kaderin hak yemez ve kimine göre keramet bellenen tokalaþmalarýný.

Kelimeler yontuldukça, ömür törpülendikçe, aþk yaftalandýkça ve kalem dokundukça.

Sihirli bir derya, gizemli bir doðum ama en beklediðim ölüm. Ýlla ki gece olmalý ve aydýnlanmalý ruhum gecenin hangi saati ise esaretine girmiþken meftun kalemin. O bana sevdalý ben ise hayata dokunuyorum hem de tüm hýrçýnlýðýmý bertaraf eden saný yüklü bir tahakküm yine istikametimi tayin etmeden içgüdüsel bir terennümü de takýnarak. Artýk hangi aklý evvel cümleyi girizgâh belleyip de sonlanmadan gece nihayete erecek yazdýðým solgun cümleler.

Ne bir hýrs ne bir nefret ne de sarmalýndayým haris duygularýn sanýrým biledim tüm yankýlarýmý öldürürken ve beyan ederken günün yitiminde beni kucaðýna alan yazma sevdasý.

Ýki büklümdüm oysa günün baþlangýcýnda ve hayli yorgun.

Teneffüs ettiðimden ziyade tedarik ettiðim o ýslah olmaz deðiþkenliðim ne de olsa kýzgýn bir ruhu sindiriyorum masa baþýnda parmaklarým ritim tutarken ve kulaðýmda çýnlayan sesi yine hayat þarkýsýnýn: Ne olduðundan ziyade beni uçurmalý: Kâh düne kâh An’a kâh yarýna meyleden vakur bir týný iken kulaðýmdan yüreðe ve oradan da boþ sayfaya dökülen.

Ýklimler gibi yoksa ikilem yüklü mevsimlerin boþboðaz hüznü mü damýtýldýðým onca karede peyda olan bir var oluþ çizgisinden yoksunluðumun ve hiçliðimin tolere eden o dokunuþunda anlýk bir yalýtým da olabilir: Týpký hüzün gibi belki de buhran yüklü sancýlardan nemalanýrken yorgun ruhum bu yüzden diril bir baðlamda nüksetmekte katsayýsý iken bir türlü nihayete erdiremediðim o iç muhasebesi günlük uðraþlarýmýn…

Ucundan bucaðýndan belki de çok uzak belleyip de yüreðime indirgediðim.

Sanrýlarý bertaraf edip gözlemlediklerim.

Hýrçýn ve haris ruhlarý görmezden gelip de sadece sevginin dokunduðu.

Mesela…

Vermekten ziyade hangi örnekse yüreðimi buyur eden o mecrada bütünleþtiðim ya da hangi sarmalsa ruhumu örtüþtüðü inanýlmaz bir huþu yaratan yine evrenin nüansýnda yüzümü aydýnlatan.

Anlýk…

Ömürlük…

Ve hiçliðimi muhafaza ettiðim yeni öðretiler iken yine ansýzýn seyreden bir mefhummuþçasýna çatýk kaþlý bir kelamdansa yüreðe iyi gelen hoþ bir terennüm belki de bir yabancýdan yansýyan ama asla yabancý hissetmediðim bir dokunuþ yeter ki paylamasýnlar yüreðimi ve tasavvufu yürekte çaðrýþtýran bir çocuk masumiyeti kadar berrak iken gök kubbe.

Sükûtun haznesinde coþkulu bir söylence.

Ýtibar ettiðim hakkaniyet yüklü gö(ü)z saðanaðýnda depreþen mutluluk kadar da baki olmalý oysa tedirginlik addedilen çatýk kaþlý nüansý yine devri âlem yapmayý ertelediðim hangi minvalse gönül suremin en temkinli seyrinde yol almýþlýðým.

Boyutsuzluk iken an’la düne nifak sokan ve hüzün kadar da akla zarar tehdidi umut baþlýðýnda gocunduðu kederin.

Büyümekle belki de depreþen hüzne varlýk addedilen bir yükümlülüðü de tescil ettirdim mi hangi kovuþturma ise Allah’a emanet seyri bilinmezin.

Ýkramlarda kala kala aklý muzip yorgunluðumun çetrefilli bir yoksunluðu da mimliyorum ansýzýn. Tüm vehim tezahüratýný yok saymakla da mükellefim hanidir belki de bu yüzden her satýr baþýnda tam teþkilatlý bir sakýncayý da göz ardý edip adýmlýyorum: Bir iki, bir iki… Tezahüründe muhafýz alayýnýn, sayýp sövüyor hayatý istimlak etmiþ hangi ritüel ise gönül koyduðum.

Anlatým þerhi koyduðum dip notumun da dibine yýðdýðým ve sadece bir seferlik kullanýma tahsis ettiðim üç beþ gözyaþý ve menþei belli bir derya yine içinde terk edilmiþliðimi yok sayarken Yaradan. Her aksaklýðý ve her notayý rota belleyip sýðýndýðýma sýðdýramazken iç sesimin frekansýný üstelik en düþük dozda bir bukle de olsa nasiplenmeyi bekliyorum ve diliyorum yine de üstün körü sefaleti belirsizliðin tehdidi iken hükmediyor aymazlýðýnda hangi sancý ise yakalandýðým has bel kader.

Son addedilen baþlangýçlar…

Zýrhýný delmekle itham eden zinhar yalan ve ýrgat söz kümelerinde iþgal altýnda olmamaya ant içmiþ bir mecra ki adý olmayan ya da menþei gizem ve sevdadan yana…

Çoðalan üzünç taneciklerine yüklediðim itiraflarla kanattýðým yaralarýn merhemi olmasýný istediðim yeni bir gün ve günce belki de tutarsýzlýðýn mesken edildiði düzenekte yok olmaya aday iyi ve dürüstün simgesinde takýlý bir ayraç kadar da ýrkçý bir tutum yine gruplaþmaya giden toplumun ve topluluklarýn iç sesine geçirdiðim sedef bir örtü.

Görgüsüz.

Aciz.

Sýradan.

Sýra dýþý.

Gölgelerin kaçýþtýðý.

Varlýklarýn itham edildiði.

Kýsa.

Belki de çok uzun.

Nöbet geçiren nefretin soyut cüppesini görmezden gelen hangi melekse kaçýþan bekâretinde mutluluðun ve hüznün, bir gölgeymiþçesine, boyutsuzluðun hicap yüklü saðanaðýnda sadece ve sadece Yaradan’ýn duymakla duymamak arasý bir düþ’e geçirmiþken týrnaklarýný o aklý evvel fani.

Bir kalemde yok saymak ki cürüm kaynaklý bir mezhebin sýra dýþý vecizesi iken yine kýr yüklü bir beyanatýn da en kirli girizgâhta bile boyutsuzluðu göreceli bir ahkâmla yargýlayan…

Sona meyleden bir tonda, kader hangi dokunaklý martavalý beyan etmiþse…

Belki de kederin tokalaþtýðý en görgüsüz coðrafyada insan ýrký iken yalýtýlan ve yine insan ýrký ki bilfiil yalýtan ve yerin dibine sokan…

Yine de tecelli eden en dürüst rota, sevgiye dair bir uzamda ýslanmak kadar kayýt dýþý olmaya aday ama her halükarda üstümüze bulaþan sevgi zerreciklerinden nasýl hoþnutsak sevginin tezahüründe yalýtýlan tüm duygulara helal olsun.

Sevgiden türeyen ve tükenmeyen.

Sevdaya namzet hangi çiçekse aþkýn coðrafyasýnda boy veren…

Ve tüm itibarý iken sevgiyi meziyet bellemiþ her canlý…