Öncelikle nüansý kýrýk bir dizeye koyuyorum baþýmý. Kýrýk dökük bir dize, diz dize savrulmaktan haz duyduðum.

Savurgan bir milat belki de. Öncesizliðin koþulsuz yalnýzlýðýný sonralara bölen bir kesir çizgisi.

Ben de kesirli bir sayýyým: Böleni olmayan ama bölündükçe hidayete yaklaþma þansýmýn boyutsuz sefaletiyle Hakktan rahmet dilendiðim.

Koþulsuz seviyorum, koþullu koþulsuz nefret edilebilmekte oysa.

Koþullu seviyorum zaman zaman: Sýcacýk ellerini avuçluyorum öncelikle duyumsadýklarým sonrasýnda duyumsanmadýðým ve kerelerce yanýlmak iken adýmlarýmý sýklaþtýrdýðým bir mecra.

Ne çok defolu sevda var: Demeyin, asla: Sevginin defolusu da makbul, diye. Bu da bir varsayým aslýnda tarafýmca kabullenmeyi reddeden belki de reddedilen varlýðýmýn uzamýnda kocaman bir hüzün bulutu.

Mutsuzluðu ben seçmedim ya da baþýma gelenleri raptiyelemedim mutlu bir tablo belleyip de yüksek sesle susarken. Susmalarýna rast geldikçe insanlarýn, avuç avuç kanýyorum. Kandýrýldýkça daha da k/anýyorum üstelik her anlamda, anlamsýzlýðý baþ göz yapmýþ çatýk kaþlý evrenden nasibime düþen ve saðaltan acýlarýmý, saðýrlaþtýðým ama susmayý dilemediðim ki her sessizlik mademki bir eylem, en büyük eylemim benim de þu yazdýðým satýrlar: Örselendikçe ve ötelendikçe öpüp baþýma koyduðum ekmek kadar da kutsal.

Beceremediðim çok þey olduðu gibi en büyük becerim belli ki kuramadýðým o iletiþim öncelikle, sevgiye dokunup pay etmeye çalýþtýðým akabinde hislerimin uyumsuzluðu ile uyuþtuðum ve uyuþtukça çöktüðüm kaygan bir zemin ve çörekotu ile nazarlarý kovduðum/uz artýk kimin nazarýnda nasýl oluyor da etkisiz bir elemana tekabül ettiðimin farkýndalýðýnda, bir kuytudan sesleniyorum hani olur da kýrmýzý paltolu adamlar gelir ve yüreðin depreminde bir el verirler de enkazdan sað çýkarým bu varsayým belli ki en büyük tetikleyicisi yaþama sevincimin kýrýntýlarýný aç ve öksüz kuþlara sunarken.

Gagalandýkça yalnýzlýðým örselendikçe kimliðim boþa düþen bir vatandaþým þu sýnýrlarýnda güzel yurdumum dünyayý kucaklama arzusu ile her satýra ektiðim umutlarým ve çalýntý aþklarýný görmezden gelip tüm insanlýðýn, altýn bir tepside buyur ettiðim kýrýlgan varlýðým ki kýrýk tüm kemiklerim ve naif bir baþkaldýrý yazmaya çalýþtýðým öncelikle anlam olmak ama gelip de her yanlýþ algýda seðirtmek bir önceki gün’e ve nerede yanlýþ yaptýðýmý çözmek adýna deli gibi suçlarken benliðimi.

Sonradan müdahil olma arzusuyla kesiþtiðim insan izlekleri hani olur da biri kucaklar yetim varlýðýmý ama acýmadan ama aðlamadan ama sadece usul bir buse satýrlara kondurduðum ve tüm baþkaldýrým yine nefretine insanlarýn, tüm sýkýcý ve sýra dýþý gýybetlerine ki gýybetin sýradanlýðý bile kayýplarda. Ýnsanlar marifet bellemiþ adeta: Öncelikle mimliyorlar akabinde savuruyorlar boþ hükümlerini ve boþ veriyorlar kimliðime yoksa ne bir inilti duyduðum ne de galeyana gelen sanrýlarým. Asla bir paranoya deðil ki saflýðýmýn yerden yere vurulduðu ve her nasýlsa semiren egolarýn çökerttiði bir havale geçiriyorum gün bitiminde ve baþýmý usulca koyup yastýða diliyorum, dileniyorum Rabbimden ve tek veryansýn etmeden af da diliyorum: Baðdaþ kurduðum o boþluk ve baðnaz hükümleri insanlarýn oysaki beni tanýmadan suçlarýmý kategorize eden koskocaman bir heyet tanýnmazlýðýn makbul olduðu ve benim de her seferinde maktul sýfatýyla öldürdüðüm yarýnlarým.

Þeref ve erdem mademki ruhun süsü o zaman eyvallah yeni gün ve bitimsiz umutlarým…