Hayýflandýkça kalem,

Nezdinde bir yakarýþ peyda olan:

Bir derman bir de ses

Bir de sessizliðin tokadýnda ölüm kadar yakýcý,

Haznesinde ömrün kýrýk bir güfte yine

Kýrýlganlýðýn nazýnda

Seyrine doyamadýðým acý mý yoksa nasiplendiðim

Bir de þükrü yerleþik bir gölge kadar isyana durup

Tövbelere sýðýndýðým sonrasý…

Ismarladýðým mutluluðu zaten es geçtim bir de ötelenen hüznün diðer yakasýný.

Aklýmýn imlerinde transa geçen yalnýz ve baðnaz cümlecikler saklý bir de densizliðin peyda olduðu o ulu orta sessizlik.

Nidalarýmý duyan herkes penceresinde gönül evimin ve hezeyaný katýk yapan gönülsüz cümleleri de kapý dýþarý ettim bir de dile(n)diðim aþký zaten boca ettim þiirlere.

Yakýnmakla geçen ömrün ara namesiyim hele ki gocunduðum kayýp izleklerde bir ben bir de beni benden eden þu kelime tufaný.

Saklý yaralarýmý içselleþtirdiðim bir nöbet bu, peyda olan ansýzýn ve kaybolan göðümün penceresinden.

Kazanlar kaynýyor yüreðimin baðrýnda. Kazan kaldýrýyorum kötülüðe ve gýybete hele ki laf sokan o kayýp güruhu istem dýþý sayýp hepten postaladým þeytanýn mabedine.

Yakaran dileyiþlerim.

Yalvaran vecizeler.

Bir de ayaða düþmüþ isyanlarý o münferit ve münafýk gölgelerin.

Heder olan dünlerimi mimleyen yangýnlarý ise çoktan söndürdüm zira içimin yanýlgýlarýna tahammülü yok kimselerin ve kimsesizliðin sefasýný sürüyorum yazdýðým satýrlarda sonra da oluk oluk taþýyor, akýyor mutluluðum.

Kanýksadýðýmdansa kandýðým.

Kanmakla hemhal ama kandýramazken.

Ya benliðin rükûsunu meþk eylediðim o sevgi tohumlarý?

Iskaladýðým hayatýn güncellenen seyri.

Bir de söylemediklerime de kefil olmuþken hele ki an itibariyle yoksun kýlýndýðým; mazinin nazarýnda yarýn bellediðim bir de yalanlarýný boca eden kanatsýz þeytan ve yine korunaklý dünyamýn girift karmaþasýna buyur ettiðim yalýn ve bakir cümleler.

Hoplayan yürekte kanayan bir yara iken aþk…

Bir de görünmezliðime peþkeþ çektiðim kalemin niyazý ile dillendirdiðim yaþama sevincim.

Çalýntý olmayansa yine benlik ve uydurmaca edimlerde bir arpa boyu yol alamayan nefret yanlýsý bir seyir yine bakmaktan da görmekten de imtina ettiðim.

Duygularýmýn kayýp verdiði mutluluk da mý bunca göreceli yaþanmýþlýðý mal ediyor insanlar birbirlerine?

Sorgular sadece delil boyutunda ve benim sunumum ise hayatýn yoz ve nankör týnýsýnda ortasýndan çatlayan nazar boncuklarý…

Köreldikçe hazanda sanrýsý yine bir uydurmaca hele ki bunca acýyý içselleþtirip yazýya dökmeme vesile olan dünya ahalisine minnet borçluyum.

Nefretin kazanýmý nasýlsa sevgi yine baðrýma taþ basýp tüm kayýtsýzlýðýmý bir bir boca ettiðim o beyaz boþluk. Yansýz bir kelam benimki ama yankýsý arþý alaya çýkmýþ hele ki hükümlü tutulduðum; hele ki varlýðýmýn uzamýnda bir lehçe hele ki peyda oldukça gece…

Ortasýndan ikiye böldüðüm benliðim:

A yüzünde aþka dair.

B yüzünde ise sevmelerin kývancýný sýðdýramazken.

Kocaman bir gülümsemenin eþliðinde geceye elveda derken, peyda olan hüznü de geceye mal edip… Ya sonrasý?

Tüm pervasýzlýðýmla ait olmadýðým bir dünyanýn da en sadýk yolcusuyum ve ýsmarladýðým mutluluk er geç ulaþacak adrese:

Er ya da geç ve o gelene kadar beklemediyim üstelik tüm hüznü evrenin yine baþým gözüm üstüne belli ki hakkýný yediðim tüm kötülüðün nazarýnda bir hurafe olsa da iç sesim ve tüm yanýlsamalarýný tetikleyen evrenin yine gönül gözümün sunumu…