Ufalandýðýmý hissediyorum.

Ufaldýðýmý…

Afalladýðým da su götürmez bir gerçek.

Biraz kýrýntý mý serpsem ne sonra da boylu boyunca uzanýrým pencerenin pervazýna.

Aklýmý deðirmende öðüttüðüm gerçeði ile iþtigal, merdivenlerine týrmanýrým gökyüzünün. Elbette ki o gök kubbede bir bekleyenim vardýr…

Ya Tanrý.

Ya Kara Melek.

Efkârýmý damýttýðým hulasasý ömrün, kuytularý huzur bildiðim, bir dostu yastýk yüreði de böldüðüm kadar büyüttüðüm.

Derinlerin sýzýsýnda, aklý baþýnda bir kýzým oysa. Afra tafrasý kesat bir iklimde ucube gölgelerin oynaþtýðý bir dibi bir yükseklik gördüðüm.

Derinlerin mealinde aklým. Kayýtlarýn her birini tek tek elden geçiriyorum.

Bayat bir cümlenin patavatsýzlýðýna denk düþmeden, gölgesi olmayan bir izlek olmayý baþarabildiðimin de kanýtý içine düþtüðüm deðil de içime düþen þüphe.

Yokluðumu inkâr edebilirim ama erteleyemem asla. Çapaladýðým hüznü pek bir sevdim mi ne sonra da hýçkýrýk yüklü þeceresinde insan ýrkýnýn soldan saða sayýyorum ve tekleyen iç sesime ikazým:

‘’Çok sevme, çarpýlýrsýn.’’

Boyutlarýn hengâmesi, mahmuzladýðým gönül kuþlarý.

Ayaklarýmý yerden kesen sevgi þebekesi. Nasýl da umarsýzým hele ki söz konusu sevmek ise ama her anlamýyla sevmek… bazen aþkýn çýtasýný inanýlmaz yükseltip bunca sevgiyi yere göðe sýðdýramazken kendine çelme takma derecesine kadar aðýr bir hava soluyup, sevgisizlikleri ile çürütmeye çalýþtýklarý benliðim ve ön sözüm.

Muhafaza ettiðim kadarým ya da nadasa aldýðým göðün kývrýmlarýna takýlý aklýmýn ve seyrine doymayan aþk yüklü fýsýltýlarýn baðcýklarýný çözmeden bir bir rayýna oturtmak insanlýðý.

Deli miyim ne, demek az bile gelir. Deliyim hem de en delisi.

Bazen takýlý aklýmýn kelamýna hürmeten sadece sus payý verdiðim koca bir ömrü çarmýha gerip bu sefer yazarak sustuðum. Nasýl da içi boþ bir balon!

Öyle ya; bir þekilde konuþuyorum: hýrpani kelimeleri boykot ediyorum önce:

‘’Sen!’’ diyorum ve uyarýyorum her birini:

‘’Asla tekerrür etme. Yalýn ol. Yol bil her cümleyi ve oturt her birine hissettiðin ne ise ve sevdiklerini kýrmadan, zarar vermeden sev.’’

Akla zarar!

Akla zararým.

Boyutlarý deneme yanýlma yöntemiyle içimin denklemine uyarlýyorum.

Muhafaza ettiðim kelamý ve huzuru tasnifliyorum aklým sýra.

Oysaki… oysaki kýran kýrana insanlýk.

Sýradan olmadýðýmýn göstergesi içimdeki þevk.

Ýhtiras kökenli hiçbir duyguyu barýndýrmýyorum lakin bazen haris kimliklerin çekincelerine rastlayýp kendimce þüpheye düþüyorum: yine kendimden.

Atýlda hangi duygumsa üstelik metazori bir farkýndalýk da deðil bilakis doðaçlama yaþadýðým kadar doðaçlama kýyama durduðum.

Zaman aþýmýna uðrayan kelimeleri atýyorum sözlükten. Kendi sözlüðüm ve öz bilincimle ve özümü korumakla iþtigal artýk hangi özne olduðumdan da bihaber, istiflediðimi iri balyalara sunuyorum diðer deyiþle kümeliyorum.

Ardýþýk duygularým var yalýtýldýðým kadar da yakýndýðým.

Kayýp makamlarý var içimin ebabil kuþlarýnýn kanatlarýna dokunan: sonra da dokunaklý peþrevinde ömrün ölümü aðýrlamak adýna çekincelerimi de katýp, adeta ötelediðim bazense ötelendiðim ama ölümsüz olmayý dileyip de ölümü yeðlediðim zaman zaman.

Çýkýmda aþk var ezelden ama âþýk deðilim.

Yanlarý var cümlelerimin ve saða, sola açýlan kapýlar ama asla o kapýlarý kullanmadan düþünce gücümle girdiðim tali yollar var ve eksenimde büyümeyi reddeden lakayt huylarým var:

Kimi zaman içime gömüldüðüm.

Kimi zaman sevmekten utandýðým.

Kimi zaman kendimi hicvettiðim.

Aslýnda hacmime sýðamadýðým.

Aslýnda düzene aykýrý görüldüðüm.

Aslýnda gereðinden fazla konuþup bir o kadar sevmede limit aþýmýna gidip sevgimle rahatsýz ettiklerim var.

Çekincelerimi yükleniyorum kimi zaman ve çemkiren söylemlerde buluyorum kendimi aslýnda kendimce sevip kendimi eleþtiriyorum sonra da muzip bir týný peyda oluyor içimin akraný bir þiire düþüp de yolum, bayat bir duyguyu körelen zihnime peþkeþ çekip ansýzýn lav ediyorum içimin mamalarýnda biriken sýzýntýdan nasýl nasýl da muzdarip olduðumun bilincinde ve hayýflanýrken yine görücü usulü bir þiiri derleyip kýrk yýllýk hatýrý olan bir acý kahve eþliðindeymiþçesine buyur ediyorum aslýnda boyunduruðunda olduðum bu sevgi selinde boðulmayý arz ettiðim.

Garip bir nüansý var bazen edalarýn sürüklediði… bazen aþkýn aforoz ettiði… bazen kýyama durduðum… bazen rafine ettiðim iç sesimi dýþ seslerle muhatap tutup yine içimin dirliðine, birliðine dair bazense hezeyan odaklý bir ömrü sevgiyle ölçüp yine kendime olan kýzgýnlýðýmý boykot ettiðim aklým sýra ama varsa yoksa içimin muadili sayýsýz duygu frekansý sonra da kalemle yüzleþtiðim aslýnda kendimden uzaklaþmak adýna dýþ seslerin gücüne vakýf ama caným daha da çok yanarken, yakardýðým Ýlahi Güce aslýnda kendimi þikayet ettiðim garip bir ben diliyle.

Hangi ölçüt mü?

Ya da hangi ölçek?

Belki de ölümüne duyumsayýp bunca hassasiyeti sindirememenin verdiði teyakkuzla ölümün hicvine yenik düþtüðüm hani olur da kendime duyduðum öfkeyi ancak ölümüm bastýrabilir, demenin de bir ön görüsü.

Akla zarar olsa da en azýndan büyük ölçekli bir yangýnýn içe dönük maruzatý belki de en makulünü ayrýþtýrýp ayrýmcýlýkla suçlanan dünyayý ters yüz ettiðim…