Kelime bozgunlarý ile muhatabým epeydir: aklýma ýrak yüreðime yakýn kýldýðým.

Mihenk taþý bildiðim bir ünleme duyduðum saygýdan çýkýp da yola insan vasfýna uygun satýrlara bularken üstümü baþýmý.

Kýrýklarýný aldýrmakla eþ deðer daha dünde takýlmýþlýðý aklýmýn ama yürek kadar da külçe bir elemi satýr baþý yaptýðým.

Gündüzüm gecemle yanýyorum.

Yanýp susarak yaþýyorum.

Yaþadýðýma dair tek kanýt olmasa da mutluluðun ilk koþulu.

Elimde bir anahtar ve peþindeyim kapýlarýn.

Kimin kimsen yok mu senin, diyenlere de cevabým elimdeki altýn anahtar.

Bir anadan bir babadan ibaret/miþ hayat diyenlere ikazý evrenin yine çocuklarýn neþe kattýðý aile. Aileden çýkýp da yola, kim varsa yolumuzda sevgiyi saygýyý eksik etmeden alýp da baþýmýzý çekip gitmek isterken yine yerli yersiz bir elem her satýr baþý.

Kapýlarýn hangisi kapalýysa umut da saklý o kapýnýn arkasýnda.

Hýrkamda þiircikler tünemiþ ben ise þair bozmasý hangi kelamýmý þiir diye kabul ettireceðimin derdinde.

Derdin tasan nedir, diyenlere cevabým iþte þu yanýk kalem ile.

Susmasý tembihlenmiþ ehli keyif bir beþerim ne de olsa: aklým hala dünde yürek zaten týklým týklým.

Bir elinde mezura komþu teyzemin: biçer de biçer ve sonunda üstüme giydiðim o kýrmýzý palto; sevginin sanat eseri.

Kýrmýzý atkýmla okul yolundayým.

Kýrýk kalemimle satýrlar örüyorum.

Örgülü saçlarýmla yarý deli bir genç kýzým yine saflýðýn aymaz sancýsý belli ki yüreðin kirlenmesine müsaade etmediðim.

Diyenler var demeyenler var.

Ne dedikleri meçhul yine öfkesini kusanlar var.

Ya, ben var mýyým?

Bir varlýk bir de yokluk menþeli her yazdýðým. Bir tabu belki de þiirin tebaasý her imge, her dize aslýnda baþýmý dayadýðým bir omzun kaleme dönüþmüþ þekli yine içimde dirilen sevgi.

Ölmeye yüz tutmuþ hatýralarým var baþucumda ve uyandýðýmda unuttuðum rüyalar.

Rüyalar görüyorum gözüm açýk.

Yazýlar derliyorum gönül gözüm açýk.

Þiirler saðaltýyor içimdeki yanýðýn sýzýsýný sonra da soruyor kelli felli adamlar ve görmediðim, bilmediðim kadýnlar: bunca yazý neden? Kazasýný kýl da ömrün bitsin bu elem.

Mutsuzluðumu kim savunabilir ki ya da savunma hakký veriyor muyum bakalým?

Mutluluk kimin tekelindeyse pay etsin azýcýk, demekten öte neyin kavgasý bunca insanýn birbirinin gözünü oyduðu?

Azýcýk telaþlýyým: hayýr, hayýr, fazlasýyla.

Kaygýlýyým belki de herkes gibi.

Dünümü öðüten zaman tanrýsýnda, gittiðim yerleri unuttuðum mekân algýsýnda bir de gözümde ve yüreðimde büyüttüðüm insanlar.

Bir telaþ ki sormayýn gitsin.

Elzem olan nedir peki?

Bir elin nesi var nesi yoksa iki ele ihtiyaç duyan bir Yaratýcý mý?

Ya da gazabýndan insanlarýn, o tek elini bile çeken Ýlahi Güç.

Kaygýlarý büyüten evrene sorgu sual hak getire. Ýlahi Adaletin gücüne binaen dayanýp da sýrtýmýzý dayayýp da aniden çökme ihtimaline karþýn yeryüzünün tavanýnýn bizler hala ihtimaller örüyoruz kendimizce.

Dedim ya; her þey mademki bizler için hadi, o zaman siz de çýkarýn ipliðinizi pazara. Bonkörüm ben duygularýmda ve fazlasýyla sunarým içimdeki deryayý: kâh sevdiceðim kâh kaytardýðým bir dostuma en azýndan tanýdýðým tanýmadýðým kim ise kuytulara serili sessizliðimle tavaf ederim yürekleri.

Zordan kolaya bir geçiþ ne de olsa yazýnýn derinliði ve içimde uyuyan yedi cücelerle çýktýðým cenkte bir de pür neþe beyanlarým yine çocuk masallarýna hala duyduðum þüpheyi de bertaraf edip düþmüþken bilinmezin peþine.

Yaralarý iyi eden maneviyatýn gücüne vakýfým madem ben de bendeki tüm yaralarý temize geçiririm ne de olsa yüreðin karalamalarý her daim yazýlmaya dair ve yürek de yazmaya muktedir kendince.

Kimi zaman çatýp da kaþlarýmý.

Kimi zaman usulen bir kahkaha peyda olurken bazense incitmemek adýna mazlumu içime attýðým kahkahalar peþin sýra içime akýttýðým yaþlarým.

Yaslardýr paylaþýlmaya hazýr.

Ýnsandýr insanýn zehrini alan gelin görün ki; þimdilerde zehir saçan da sokan yýlan da hep insandan yansýyan yine insanýn eseri her zulüm maktulü her daim mazlum.

Hangi cümlemse yaralý, sessizce bandajlýyorum yazýp da üstüne kelime bastýðým ama acýtan deðil bilakis tatlý bir rehavet çökerken cümle bitiminde.

Bir cümleden çýktýk madem yola.

Bir anamýz bir de babamýz mademki sahibimiz Allah’tan sonra hangi acý výz gelir ki biz insanoðluna?

Çið süt emmiþ bir kelamdan öte yol varsa beri gelsin.

Cümleten cümleler olsun sahibine bu yazýnýn.