Özlemimin nesnesisin ve öznemin gizemi çünkü sen bende saklýsýn, sevgili babacýðým…

Ölgün bir gün ritmini yitiren.

Sürgün edildiðimse yalnýzlýðýn coðrafyasý oysaki ana kýtam sevgi ve ana vataným aþk seccademde saklý huzurumla ve yaþýmla önce Rabbimin huzuruna çýktým ve iþte geldim kondum kabrine.

Uzaðýmdasýn.

Bense insanlarýn tuzaðýnda içi boþ bir tuzluk gibi salýnýyorum ve sarmalýnda yokluðun var olmanýn hikâyesini yazýyorum.

Yorgun bir iklim.

Yorgun bir ay iken Kasým.

Yorgunluðun münferit hüznü ve kimsesizliðimi dindiren yüce Rabbim.

Meylettiðim kadar sevgiye mealim de sevmek.

Sevdiðim kadar sevildiðim þüphe götürür ama bu, beni sevmekten alýkoyamaz.

Rakýmý yok içimdeki ulu daðýn rengi de yok sözcüklerimin aslýnda kanaviçeler asýlý her birinde aslýnda ben Araf’ta saklý ve asýlýyým çünkü cennet de cehennem de içimde ve nereden gelip nereye gittiðimi unutmadým unutulma ihtimalimi geçtim çünkü unutulduðum kadar umurundayým da birilerinin.

Birileri deyip de geçiþtirdiðimi sanma sakýn sevgili babam ne de olsa geçiþtirilen benim ve geçkin zamanýn gergin derisinde gidip geliyorum adeta hüznün meddücezriyim ve seyrüseferinde duygularýn kâh bir nakkaþ kâh bir þair kâh bir terzi ve bilumum söküklerimi yaza yaza dikmeye çalýþýyorum.

Baþým dik.

Evet, dik baþlýyým çünkü neyin doðru neyin yanlýþ olduðunun bilincinde kanýksadýðým kaderimin de izini sürüyorum ve gizimle örtünüyorum aslýnda izahý olmayan var oluþlarýn notunu alýyorum.

Peyda olan yeni bir gün ve yeni dertler.

Karanlýðýn zikrinde saklý iken aydýnlýðýn fikri.

Fikren yenik düþsem de zikrimden ödün vermediðim.

Zemherilerde saklý çalýntý bir çan çiçeðiyim yetmedi…

Bir açýp bir solan ters lale.

Ve aslýmý inkâr etmediðim kadar gül vasfýmla serptiðim polenlerim dikenlerimi batýrdýðým yalan yüklü söylence balonlarý gerçek manada da sönüyor o yalancý balonlar ve doðrucu kimliðimi çok da deðer taþýmýyor ve artýk kapýsýndan kovulduðum köylerin çetelesini filan tutmuyorum, baba: gel gör ki uzaktaki her köy benim köyüm týpký sen bir ömrünü o köy senin bu kasaba benim tayin olduðun kadar hakkýyla icra ettiðin öðretmenlik mesleðinin duayeni bir babam olduðu için nasýl da gurur duyuyorum ve…

Biliyorum ki: sen de zamanýnda benimle hayli gurur duydun gerçi sýk sýk dile getirmesen de…

Ya, þimdi, baba, hicap dolu yalnýzlýðýmda haizi olduðum bunca doðrunun ve gerçeðin gölgesinde yaþadýðým kadar ben ezelden beridir de gölgemle kavgalý iken…

Bak, iþte yine yaptým yapacaðýmý:

Ýki cümlemi de yarýda kestim:

Ya, diðer yarým?

Vakýf olduðum kadar var olmanýn da mücadelesidir bunca cephede verdiðim mücadelenin de bir karþýlýðý olmalý mý sahi?

Olmaz mý hem de haddinden fazla yine de karþýlýk vermekten imtina ettiðim söz düellolarý ve insanlarýn nezdinde hali hazýrda sessiz kendi halinde bir insan olsam da aralýksýz hezimete uðruyorum.

Eziyet babýnda haiz olduðum meziyetlerim ve bir Allah’ýn kulu da üstünde durmuyor meziyetlerimin ve asla sývazlamýyor sýrtýmý ama zaten benim Ulu bir Daðým var ve evet, benim Ulu bir Çýnarým var.

Sözcüklerim notalar gibi s/üzülüyor aklýmýn balta girmemiþ ormanlarýnda…

Sözcüklerim atýl yürekler hapishanesinde deðil gönlü geniþ sevgi dolu insanlarýn nezdinde kabul görüyor:

Ya, ben kabul görüyor muyum?

Sarkaç kýrýksa ve de sarnýç kayýpsa saydam yüreðimden dökülen her duygunun intiharý mýdýr yoksa kalemimin diyetini ödediðim kadar yalnýzlýðýmýn rotasýnda koþtuðum yüce Mevla ve iþte bu sayede örtüþtüðüm gerçeklerden payýmý alýp çýtamý yükseltiyorum.

Bilinmezin gark ettiði bir fasýl.

Havsalamdan taþan sözcükler.

Fani yüreðim ve fevri sevgim ve sevdalandýðým kalemim.

Bir bilinmeze tekabül eden gizin sitemi ve dinmeyen sireni ve evet, gözlerim parlýyor ve evet, gözlerimi ben en tepeye diktim bu baðlamda Aþkýn Ýlahý D/okunuþunda seyyah sözcüklerimle ve günden güne büyüyen ýþýðýmla karanlýðý delip geçiyorum.

Iþýðým hep vardý ve var da olacak üstelik yaþasam da ölsem de bir þey deðiþmeyecek çünkü ben iki cihanda da ayný olacaðým týpký doðduðum günkü gibi saf ve masum ve doðru kalmanýn mücadelesidir aralýksýz sarf ettiðim gücün bazen sönen duygularým ve sonsuzluða mahal veren Ýlahi Aþkýn nüansý da týnýsý da zaten içimde saklý.

Yâdýmsýn sen, baba.

Yarenimsin, sen baba.

Kutsanmýþ aþklarda bana sevmeyi öðreten sensin yine gerçi…

Gerçi az yorulmadým senin otoritenle ve baskýcý bir informal eðitim idi ki sergilediðin ama þimdi daha iyi anlýyorum neden bý kadar korumacý olduðunu.

Dünümü temize geçmiyorum çünkü yeteri kadar temizim.

Gel gör ki temyize gidecektir içimdeki çocuk ve boynu bükük de addedilmesin hani çünkü ben kendimi kimseye ezdirmedim görünürde herkes üstünlük taslasa da büyükten büyük Allah var ve iþte devir deðiþse de insanlarýn tutumlarý deðiþmiyor asla ama yýlmadan da mücadelemi veriyorum.

Yorgun kýtalardan geldim.

Yorgun coðrafyalara göç ettim.

Ve iþte sessizliðimle kopan gürültüye b/akýyorum da.

Ve bir lahza da yaþayan kalemim aslýnda tarumar edildiðim aslýnda kutsandýðým aslýnda kalemim ve yüreðim iken benim tüm servetim.

Göðün uzamýnda bir orman var, baba:

Ruhumun balta girmemiþ ormanlarýnda yaþayan bir çocuk ve de:

Hala adý olmayan hala saný olmayan hala sahiplenilmeyen hali hazýrda sahipsiz addedilen hala mahcup hala utangaç hala yaralý hala aklý dünde kalmýþ…

Geçtiðin yollardan az da olsa geçtim ama sana benzemek adýna da çok çile çektim gerçi senden öðrendiðim onca þeye raðmen senin gibi baskýcý ve otoriter bir insan olmadým olamadým gerçi öðretmenlik yaptýðým yýllarda da hep tatlý-sert olsam da nasýl da erirdi yüreðim öðrencilerimle olan diyaloðumda nasýl da sevgi kelebeði addedilirdi kimliðim.

Dünde kalan çok þeyin hazzýný yaþýyor yasýný tutuyorum ve yorgun iklimin de elini tutarken ansýzýn býrakýldýðým cami avlusunda biliyorum ki: Allah yolunda olduðum kadar pek çok merhaleden geçtim ve gerçek manada methiyeler dizdim de yeteri kadar insanlara.

Çocuk kalmanýn en güzel yaný mý?

Yoksa içimde ukde kalan çoðu þeyin diðer yarýmý tamamladýðý mý?

Yâdým dünüm ve kefilim içimdeki cennete.

Bazen bir cehennemi yaþadýðýmýn da ertesi duyduðum huzur ve þükürle sabrýn ne olduðunu da öðretti bana yüce Rabbim.

Delice esen rüzgâr üþütürken beni senin nasýl üþüdüðünü tahmin ediyorum, baba ve sana kavuþmak adýna da çok çaba sarf etmiyorum çünkü yeryüzünde tamamlamam gereken görevlerim var.

Sakin ve huzurlu bir derviþe öykündüðüm kadar zikrimle fikrimle ayný kalmayý baþarmanýn verdiði öz güvenle yaþýyor ve yazýyorum.

Bir nebze de olsa beni anlamýþ insanlarýn varlýðýdýr da beni ayakta tutan ama en baþta yüce Rabbimin verdiði güç kuvvet ile yaþadýðýmýn da ta kendisidir þu yazdýklarým gerçi içinde bulunduðum koþullarda iki arada bir derede yazsam da benim ruhumun dere yataðý asla kurumadý ve iþte gönlümün enginliðinde ve hayallerimin eþliðinde kimine göre bir baltaya sap olamasam da dert deðil çünkü ruhumdaki saf bakir balta girmemiþ ormanlarda yaþayan uçuþan kuþ kalbimle sekiyorum da bir bir kâh cenneti kâh cehennemi yaþadýðým hayatýn engebeli arazisinde sadece doðru zamaný bekliyorum tüm hayallerimi gerçekleþtirmek adýna.

Bir sonraki görüþmemize kadar huzurla kal, baba ve bil ki durduk yerde seninle istiþare etmiyorum.

Öyle ki içimde kalan ukdedir seninle yarým kalan hayat hikayemizin de devamýný yaþamak adýna ahrette buluþana kadar hoþça kal gerçi öncesinde yine sana buradan söyleyeceklerim var ama…

Rahat uyu þimdilik.