Ölü bir öfkeye bandým ölümü: öksüz bir seyir izlerken yüreðim sevgimdi verdiðim sadaka.

Verip veriþtirense zalim zulmü katýk etmiþler bir kere mahrem sevgilerin diyalize girdiði ve ölümün kol gezdiði hastane köþelerinde büyüyen bir hüzün seli en çok da kýblesinde yaþar iken sahipsiz kaldýðý kadar insan yüreði en çok da acýsýna aðlarken…

Sözcükleri seçme þansý ve lüksü tanýmýyorum bu gün kendime bir o kadar uzaklýðýn karesini alýp içimdeki acýlara b/ölüyorum yine ve sadece kendimi.

Ýlhamýn yetilerinden nasiplendiðim de deðil aslýnda olan biten:

Yetim sözcüklerden beslendiðim kadar diretmesi kalemin ve ettiðim kelamýn yüzölçümü oysaki avuç içi varlýðý yalnýzlýðým ve tekabül ettiði kadar varlýðým hem çaresizliðe hem de var olmanýn bilincinde yolum hiçlikle kesiþmiþken.

Günlerdir beni esir alan tuhaf bir korku ve kaygý bileþimi:

Sadýk kalsam ne ki kaleme kaile alýnmadýðým kadar yazsam ne olacak ki ya da bunca yýldýr yazýyor olmanýn geri dönümünde banka hesabýma geçen tek kuruþ olmadýðý kadar lirik acýlarla lirik hayal kýrýklýklarý ile kaç lira biriktirebildim ki kalemi bir kumbara gibi görmediðim kadar kumarda da aþkta da kaybettiðim.

Rengi turkuaz gökyüzünün.

Rakýmý olmayan derin bir tevazu ve acý yüklendiðim.

Konuþmanýn muadili ise sadece kalemin beti benzi atmýþ afaki varlýðý ve göðe d/okunma arzusu ile kanat açýyor kalemim.

Ruhumdaki izdihamdan tutun da tekil varlýðýma þerh düþen gölgelerden çýkýp da yola: baþýmý alýp gidemediðim kadar kendimden en çok da konu kendim oldu mu müþküle düþtüðüm ve iþte yazma arzusu ile oturmuþken masanýn baþýna meþgule veren iç sesim…

Bir alt yazý geçeceðim illa ki hem hayata hem güne.

Soytarý güneþ ise ýslýklýyor soðuk bedenimi hali hazýrda yaþýyor olabilmenin verdiði derin bir sýzý ve hissiyatla bekliyorum en çok da kalemin vadesinin dolup yok olmak arzusuyla yanýp tutuþuyorum.

Baþa alýp da seyrettiðim filmin kaçýncý versiyonu kaçýncý karesinde saklýyým ki.

Ýsyaným kendime akabinde af dilerken…

Annemin ýlýk nefesinde uçuþurken sevgi sözcükleri.

Bir o kadar: bir ömür ikmale kalmamýþ baþarýlý öðrenci kimliðimin ertesi yaþ haddinden bana verilmeyen pasonun hala da derdinde iken ve iþte yüksek lisans yaptýðým o yýllarýn acý tablosu canlanýyor gözümde:

Çalýþýrken biriktirdiðim parayý okul için harcarken üstüne üstük düþtüðüm dar boðazýn ertesi ders çalýþmaktan lokma geçmezken boðazýmdan ve bir adým ötesi: ders çalýþmak için ailemden ayrýlýp kiraya çýktýðým o soðuk ve daracýk giriþ katý.

Sözcüklerim isyankâr umarým af eder beni Tanrý.

Sözcüklerim lütufkâr umarým kalem yine terk etmeyecektir beni.

Kýblemde yanan ateþ ve de:

Ruhumdaki sarkaç ve gizem.

Kalbimin üstüne konan tonlarca aðýrlýk.

Kalemse dibi görmenin efkârý ile bana savaþ açmýþken…

Bense tüm dünyaya tüm zalimlere ve iblise açtýðým savaþta kaç cephede mücadele verdiðimi unutmuþken eklenen yeni sýkýntýlar…

Keþke, her þey dünde kaldý, diyebilseydim ve dünümdeki derin hüznü dahi özlerken sadece sabýr ve þükür duygusu ile yaþýyor olabilmenin verdiði kâh huzur kâh hicap ve esefle kaderime söylendiðim askýntý olan duygulardan ördüðüm bir cübbe misali üstüme geçirdiðim kimliklerin de göz ardý edilmesinden de öte hayatla olan tek b/aðým iken caným annem ve bir adým sonrasý: iki arada bir derede kalemimle buluþup çalakalem yazdýðým kadar savruk nidalarýn esintisinde haz etmediðim onlarca belki yüzlerce þiir ve yazýyý çöpe atmanýn verdiði o tuhaf duyguyla hemhal olmanýn verdiði acý ile ruhumu da telaþla çöpe atma isteðini doðuran iken süregelen hayal kýrýklýklarým.

Latif bir esinti filan da deðil hani günlerdir esen poyraz.

Albenisi mi duygularýn ya da dört gözle beklediðim kýþ mevsim mi?

Kýþ güneþine müteþekkir olmaktan baþka da çarem yok iken ve doðal gazýn verdiði sýcaklýk deðil ýlýk bile deðilken radyatörler ben þimdiden yazý ve baharý beklemeye baþladýðým kadar içimdeki daðlara yaðan karýn soðuttuðundan da öte üþümekle yanmak arasýnda gidip geldiðim…

Renklerin tutkusu ve sözcüklerin tutulan nutku:

Günlük hayatýmý idame ettirmekle idam mangam da beni bir adým ötemde beklerken ve kurulan idam sehpasýnda hiçbir þey yokmuþçasýna kahvaltýmý edip sözüm ona güne hazýrlýklý kavuþmak adýna bir sakatatmýþçasýna çektiðim ýstýrap ve iþte üstüne içtiðim bir bardak dolusu soðuk su asla da eritmeyecektir kabrimde yatan karý.

Ruhumdaki dev sarkaç ileri geri tetiklerken duygularýmý.

Kaleminse nazýndan usanýp yazdýðým ne var ne yok bir avazda silmek adýna bastýðým delete tuþunda saklý iken aslýnda sefil hayatým ve bunca insan beni sildiði gibi ben de pek çoðunu silmiþken ve þimdi istikrarla bekliyorum içime doðacak ilhamýn da güneþin de umurumda olmadýðý kadar beni ayakta tutan tek duygu iken; itikadýn sarmalýnda serildiðim huzur denen yataðýn baþköþesine konan bir umut gibi bir kelebek gibi ötüþen sessizlikten ve kendimden kendimi azat etmek adýna sýrdaþ kalemin de s/üzgün çehresinde saklý iken ölümün beni uzaklardan çaðýran sesi…