Çizgiler..Koyu bir karanlýk olur önünde..Güneþini kapatan bir sis bulutu.. Siyahla beyaz karýþýnca birbirine, iyilikle kötülük sýyrýlýnca cenderelerinden..Ýþte insan o zaman hayat denilen þeyin kabýndan ayrýlmaya niyet edince, çizgiler onun için bir kader belirtisi olur.

Kesik kesik çizgiler zamanla bütünleþip, bir olunca zincir misali... Sonra bir halka kopunca yerinden..Ýlmek olur, takýlýr boðazýna ve sandalyeye tekmeyi kendisi vurur insan..

Baþý dönüyordu.. Farklý hayallere açýlan pencere olarak bildiði haplardan bir kaç tane yutmuþ, üstüne de alkol alýp, arabasýna kurulmuþtu. Hayali ileride zincirin kýrýlacaðý noktaya odaklanýyordu. Akýl almaz bir süratle, gecenin 03.00'ünde ilerliyordu. Ta ki çizgilerin bütünleþip bir virajýn sinesine kendini savuruncaya kadar.. Dört beþ takla atmýþ, bariyerleri ezerek durabilmiþti. Gecenin sessizliðini bir baykuþun acý çýðlýklarý bozuyordu.. .

Beyazlar içerisinde birileri... Ay parlaklýðýnda... uðultulu konuþmalar ve anlaþýlmayan cümleler.. 40 gün öncesinde hatýrladýðý tek þeydi.. Bir anlýk bilinci yerine gelip, cennetten hurileri mi seyretmiþti acaba... Oysa inanmýyordu... Ne cennete ne cehenneme... Cenneti yaþarken, cehennemi de ölümünde kurmak istemiþti. Onun için her þey buradaydý... Yaþamýþ ve bitmiþti... Oysa beyaz cehennemin rengi deðildi.

Evlat... Yine ayný ses... Tiz ve esrarlý...  Eyyubu tanýmaya baþladýn... Onun dünyasýna girdin, yaþadýðýný hissettin. Can oldun yolunda, varlýðýnýn dehlizlerinde eyyubu hissettin ve bildin kendini...  bundan sonrasýný kurmak yine senin elinde.. Gölgelere esirdin sen, oysa Eyyub gölgenin aslýna yönelmiþti. Gölgeyle yaþýyordu ama gerçeðe hizmet ediyordu. Sen ise gölgeyi asýldan zannetmiþtin. Bundan dolayý koþturdun peþinde, gerçeði bilmeden yýllar boyu.. Baþýný bir kez olsun gerçeðe çevirmedin... Ama sonunda Eyyubu tanýdýn ya.  Artýk varlýðýnýn amacýna erdin... Ruhun özgürlüðe ermeye baþladý.

                                              *             *             *             *

Doktor bey... 102 numaralý odada kalan hastamýz, tekrar garip davranmaya baþladý. Camý açmýþ ve içerisi soðumuþ ayrýca odaya yaðmur damlalarý sýzmýþ..  Arkadaþlar kendi kendine konuþtuðundan haber veriyorlar ve durmadan yataðýnýn karþýsýnda ki, boþ alana yönelip, sanki bir þeyler dinliyor.. Sakinleþtirici bir iðne yaptým. Ýlaçlarýný da kontrollü bir surette veriyoruz efendim..

- Tamam kýzým. Ben ilgileneceðim. Siz diðerleriyle ilgilenin..Korkulacak bir þey yok.. Gölgelerin ve gerçeðin savaþý onda hiç sonlanmayacak.. Eyyubun sabrý onu sakinleþtirecek... 

Hemþire sakin adýmlarla odayý terk etmiþti... Doktor bir ömür kadar eski olan binada asýlý tabelaya gözü iliþti.  Elazýð Ruh ve Sinir Hastalýklarý Hastanesi...