Kendisini tanýmýyorum. Çöp konteynerinde tanýþtým! Arabamdaki çöpleri boþaltmak için çöp konteynerine yaklaþtýðýmda, mavi kapaklý, üzerinde gülümseyen bir kýz resmi olan kitap gördüm. “Sena Sezgin – Gözlerim Konuþur” Þiir kitabý idi. Edebiyata düþkünlüðüm nedeni ile ilgimi çekti. Güzel þiirler var. Buraya kadar her þey normal. Bundan sonrasýný, kitabý yayýma hazýrlayan Sn.Nedim KÝBAR’ýn, kitaptaki ön sözünü olduðu gibi aktarýyorum.

Sena genç bir kýz ama yaþamý kýsýtlý ya da þöyle diyebiliriz o bir ‘engelli’ kýsaca hayatýný þöyle aktarýyor: 
*05.02.1990 tarihinde Ýzmit’te doðdum, bir buçuk yaþýndan sonra hastalýðýmýn ‘Serabral Palsi’ olduðu ortaya çýktý. Doðarken beynimin oksijensiz kalmasý sonucunda fiziksel engelliyim. O yýllarda Ýzmit’te týbbý olanaklar yetersizdi. Fizik tedavi almam gerekiyordu. 1996 yýlýnda Ankara’ya yerleþtik, önceden de yürüyemiyor, fakat bütün ihtiyaçlarýmý saðlayabiliyordum. Ne yazýk ki þimdi yürüyemiyor, konuþamýyor, ellerimi bile çok kýsýtlý kullanabiliyorum.* diyor. Eeee insan kardeþlerim bu yaþlarda insan aþýk olmaz mý? (gerçi aþkýn ve öðrenmenin yaþý olmaz ya). Sena’nýn ne eksiði var iþte esas mesele burada baþlýyor. Sena’nýn beynine iliþkin bir sorunu olmadýðýndan düþünüyor, gençlik duygularýný yitirmemiþ cývýl cývýl hissediyor, duyumsuyor, yani sizin anlayacaðýnýz aþýk olmuþ, sevmiþ. Gerçi kendisi þiir’e olan ilgisini þöyle ifadelendiriyor; ‘Þiir yazmadan önce çok fazla þiir kitabý okurdum. Ben de 14-15 yaþlarýndayken, ufak tefek þiirimsi þeyler karalamaya baþladým.

Yazma nedenim neydi, tam kestiremiyorum o dönemlerdeki yoðun duygusallýk mý desem çok þiir okumamdan mý desem’ …Hadi caným gizleyecek ne var iþte sevmiþsin, þiir de okundu mu evet tüm bunlar birleþince þiir yazýlmaz da ne yazýlýr…
Gerçekten de günümüz insanýnýn sevginin aþk boyutu ile de gerçek insan sevgisini hissetmekte ve yaþayabilmekte de sorunlarý var. Ýnsanlar, plastik hayatlar, çýkarcý bencil küçük dünyalar içerisinde de debelenip durmuyor mu! Kapitalizm’in neden olduðu ‘Elinleþme’nin (yabancýlaþmanýn) insanlýðý getirdiði nokta sizce insanlýða yaraþýr durumda mý?

Neyse þunu diyecektim aþk ve sevgi yüreðimizle (beynimizle) duyumsayýp içselleþtirebildiðimiz sürece yaþanýr. Bunu da en güzel anlatan edebiyat dalý þiir olsa gerek.

Eh! Sena’da fena yazmamýþ hani…

Sena ile tanýþtýðýmýzdan bu yana ne kadar süre geçti bilmiyorum, bana çok eskiden tanýyor muþum gibi geliyor. Ha bir de gözleriyle duygu ve isteklerini çok güzel ifade edebiliyor, adýný kendisinin koyduðu bu kitabýn oluþturulmasý aþamasýnda zaman zaman Sena ile kapýþtýðýmýz oldu, bana sanatçý kaprisi yaptýysa da tatlýya baðladýk tabi. Sena þiir serüveninin daha baþýnda hiç kurumayacak bir dala tutunmuþ, umarým sonrasýnda daha da geliþtirip çok daha güzel ürünler verir dilimize bizlere…

Engelsiz bir yaþam

                        Sevgiyle
                                   Aþkla
                                               Ýnsanca
                                                           Eþitlikçi
                                                                       Bir hayat*
Diyerek sözlerini bitirmiþ Sayýn Nedim Kibar…

Annesi de “Elleri el olan ayaklarý yol bulan ama yüreðine sevgi uðramamýþ olan bedenler bu gözlere iyi bakýn Kocaman sevgilerimle” diyor.

Ben de acizane siz dostlarla paylaþmak istedim. Yorum sizlere ait diyerek, Sena’nýn bir þiiri ile nokta koyuyorum.

SEN MÝ
Sen mi uzaktýn gözlerimden
………………..
Unutulmuþ sevdalarýn hatýrýna
Sevdan þimdi þiir sandýklarýmda
Duvak gibi kutsal ve açýlmamýþ pek pak
Bir çift elin ve gözlerinin þerrinden ýrak
Gölgen var hayatýmýn her karaltýsýnda
Görmüyorum gözlerinsiz gözlerim uçurumda
Ya bir el ver ya unut attýðým her adýmda
Duymuyorsun gidiþimi ensem soluðunda
Son gidiþimdi bu sensizliðe koþtuðum
Boþ duvarlara bir adýn kaldý konuþtuðum
Her þeye bir cevap buldu
Aklým ki o hiçbir þeye ermeyen
Ama
………………..
Gözlerin mi yoksa uzaktý benden