Online Üye
Online Ziyaretçi
AMNEZİ
ilkin hafızasını yitirdi bir şiir
unuttu hangi mısraya sakladığını güneşi...
sonra bir yağmurda ıslandı
mavisini çaldırmış bir gökyüzü,
kendi gürlemesinden korktu bir bulut...
zamandan kaçtı bir şair
kendi kalabalığına saklandı
kimseye görünmedi karanlık
indi orta yerine gecenin
büyüsünü yitirdi bir kalem
kendi mahkemesinde kırıldı
bu sevda yordu
boynunda ilmek..
kendi bileklerini kesti
umudunu yitirmiş bir gül
kendi kınını kesti
yorgun bir kavgada bıçak
şimdi
hiç bir çocuk
ıslanmıyor yağmurda
ve hiç bir şiir
hatırlamıyor beni...
anne...
yorgunum dizlerinde uyusam bu gece...
şimdi yalnızım...
ŞAHBEYİT
FATİH ŞAHİN IŞIK