Online Üye
Online Ziyaretçi
Börtü ve böcekleri, mateme boğulmuşlar.
Mekânın cennet olsun, canım anam, gül anam.
Kardeşlerim yaralı, hangi birini saram.
Bu gün kuşlar ötmüyor, mahallede sessizlik.
Tüm komşular susmuşlar, çok zor imiş sensizlik.
Dualar hep seninle, rahat uyu sen anam.
Özlemin büyüdükçe, azdıkça azar yaram.
Bakkal Mehmet soruyor, kasap Recep gülmüyor.
Sütçü Rıza öfkeli, semtimize gelmiyor.
Mahallenin direği, neşesiydin dost anam.
Çok sevdiğin o ağaç, bu yıl limon vermiyor.
Hasret çok yordu seni, doyamadın gülüne.
Gülücükler dağıttın, etmedin tek kelime.
Tam özlem bitti derken, göçüp gittin bal anam.
Takdiri ilahiydi, yenik düştün ölüme.
Bize ömrünü verdin, siper ettin kendini.
İçinde biriktirip, söylemedin derdini.
Alıp götürdü seni, tek kriz melek anam.
Gülümseyip mi verdin? Gül kokan nefesini.
Bir tevekkül ilişti, inanan kalbimize.
Sen öğrettin bizlere, layıksın sevgimize.
Takdir yüce Allah’ın, İhlâs hakkındır anam.
Kınalı kuzuların, el açmış Rabbimize.
Dört evladın minnettar, o tertemiz sevgine.
Boyadık dualarla, seni cennet rengine.
Ol cennet meyveleri, sunulsun sana anam.
İmanla ve inançla, kalbimizdesin yine.
Allah Teala baki, kullar ise misafir.
İsyan etmek yakışmaz, isyanın adı kâfir.
Sunamadım övgünü, rahat uyu can anam.
Dünya fani olsa da, sana sevgiler zâhir.
İkibindokuzyılınınkaramayısı/Yarımca-KOCAELİ-Şiir ve yorum oğlun Mehmet Fikret