Ýnsan olarak aczi yetimiz aþikârdýr

Kimi zaman sehven, kimi an kasten yükleniriz duygulara

Hissiyatýmýzýn o naif berraklýðýný lekeler ve hýrpalarýz vakitsiz heveslerle

Ruhun suhuletinden ve deruni liginden vazgeçer, bir heyecan uðruna neler yapmayýz

Haddi bilmek, mizanla arkadaþlýk etmek

Maveradan korkup kaçmak yerine, anlamaya gayret göstermek

Aklýn ve iradenin, inþirah rahlesinde ki sabýr ve teslimiyetle meþkine ram etmek

Sevgi ve merhametin, aþkýn ve adaletin rahmet nazarýyla þevkine duçar olmak için ceht etmek ne kadar elzemdir

Ne vakit þimþek çaksa, gök parýldasa

Yaðmur haþmetini ve celalini hýçkýrýklarla yorgun yüreklere anlatsa

Gülmeye hasret gönüller gün yüzüne çýksa, analar hiç kaygýlanmadan halini anlatsa

Prangalar vicdanlarý sýzlatmasa, hürriyet adýna her hak ve hukuk gün yüzüne çýksa, insanlýk hiç utanmasa

Hesap, aklýn ve izanýn zaruretidir

Ýrade tercih ederken, vicdan sessizliðine bürünürken, gönül gürlemelidir

Ýnanmak, kanmak, anlamadan yorum yapmak, asýlsýz olana sarýlmak, ne büyük karanlýktýr

Þeklen ve zahiren temsil ettiðin mefkûren, içini bunaltmayacak, nefsine macera aratmayacak, hak bir nazardýr

Mustafa CÝLASUN