Ýnsan edebin rüknünde kemale eriþir

Gönül dilini öðrenir, sabrý ar bilir, nasibince ümitlenir

Ne garaz ve ne de kin için heveslenir, heva ve hevesi nefsin hülyasýna verir

Umut için diridir, þevkin ve azmin bereketine imrenir, hesapsýz zanlar için aklý ve iradeyi önerir

Sukutu her nedense severim

Düþlerim ve düþüncelerim için tefekkür ve tahayyul etmeyi dilerim

Okumayý nasýlda severim, öðrendikçe cahilliðime elhak kederlenir, boyun bükerim

Arif ve abidin ilim ve basiretinden nasiplenmeyi hedeflerim, taklit üzere olmak ve karar kýlmaktan ürkerim

Ey yar, gönül lisaný halin icmalidir

Ruh ve vicdan ülfetinden nükseden meyandýr, hak için beyandýr

Huzur ve dirliðin teminatý, aklýn ve iradenin vuslata ram olan sadakat þiarýdýr

Mahþer ruhun ve nefsin vuzuhunda ki hakikattir, hevesin perdelerine esaret olan anzacak bir vallýdýr

Kahkaha atarken halime yanarým

Ruhumun derinliklerinde ki dehlizler için çaresiz aðlarým

Anlamaktan sakýnan her kimse ibretle haline bakarým, hangi korkularýn esiridir sorarým

Azap, kabre hasredilemez, cehendemin dengine eriþemez, cennet içiiyelern taklit ve takiyeler ihlas mertebsinden geçmez korkarým

Mustafa CÝLASUN