Olsun, sen yinede üzlüp kendini koy verme

Ruhunu yoran gama, yüreğini yakan hicrana ve onca acıya

Ram eyleyip umudunu kaybetme, sabrı mecburiyetten sırtında taşıma

Karşına çıkan her yükü nasibin sanma, akıl ve muvazene, bahşedilen iraden için sebeptir unutma

Ruhunu daraltan ve hatta bunaltan ne varsa

Yüreğinde taşımak istemediğin elem fikrine ve dirliğine pranga vuran acıysa

Zan üzre ve dahi korku birliğinde kenetlenmiş her düş ve düşünce seni esir alamaz kanma

Mesnetsiz laf üreten her kim varsa, kulak asma, sözlerini zihninde taşıma, habersizce taklit edersin unutma

Kitab-ı celille gözlnin ve zihnin barışık olsun

Seher vakti ruhunun pervazları lahuti bir hazla müşerref olup, beden taatte bulunsun

Her azan zikir ve fikir birliği içinde gönlüne inşirah sunup, haşyetin hassasiyeti aşkı durultsun

Sevdasına gebe olduğumuz her ne varsa hak ve hakikatin mizanı olsun, yarin firkati bu manada ruhumda ve kalbimde okunsun

Neden tebssüm etmekten imtina edersin

Sanki bazen kör kuyuların dehlizinde çırpınan biçarenin halisin

Umut, akıl ve izanla yol alan, vicdan ile yoğrulan, yüreğin mütebssim halinden nükseden en samimi yakarıştır

Her nefes candır, aziz olan insandır, farkındalık ihlas ve ihsanla yol alan kulun adanmışlığı ve vuslat sedasıdır

Mustafa CİLASUN