Evet, artýk gülemezsin, hüzünlüsün

Temaþa eden yüreðin en elim kederisin, yadedilen çaresin

Hüzün vurmuþ her yanýný, suskun gözyaþlarýný, solmaya yüz tutan umutlarýný hazinsin

Kader  risalesinde neler saklý, sanki farklý zamanlardan kaynaklý, nasibe koþmak, þevk ile yol almak halis gönüllere kaldý, bilesin

Göçüp gitmeden bir kitap yazmak isterdin

Kimbilir ne kadarda ümitlenirdin, araþtýrmak adýna çýrpýnýp didinirdin

Ne vakit karþýlaþsak garip halime gülerdin, sýð düþüncelerimi belki merak eder, sual ederdin

Kalbin dil olmak konusunda ki hassasiyetimi, utandýracak kadar önüme sererdin, terleyip, sýkýlarak sukut etmeyi yeðlerdim

Yýlmaz azmin ve çalýþmalarýn sayesinde

Ümit ettiðin dünya makamýna eriþmiþtin, henüz yeni görev yerine gitmiþtin

Din ateþesi olarak atanmýþ ve büyük bir sürurla memnuniyetini ve mutluluðunu dostlarla paylaþýyordun, sevincin arefesinde

Kýsa bir vakit sonra acilen gelmiþtin ve acziyet içinde nefes nefese serzeniþler içindeydin, sanki “çok erken” der gibiydin

Ýlik nakli yapýldý çok zor olmasýna raðmen

Sen yine mütebessim bir halde ve bin hüzün içinde melalini sedetmiyordun

Dünya hazzý ve muradý seni yormuþtu, imanýn asýldý, kanaatin vardý ve fakat zengin olmak feryadý bir türlü dinmiyordu

Þimdi ne oldu, dünyalýk adýna ne varsa burda kaldý, iyilik ve inayetin seninle yol aldý, þahit olmak ve ibretle yadetmek bana kaldý

Mustafa CÝLASUN