Online Üye
Online Ziyaretçi
Sahil kasabası insanları,
Akşamın olmasını bekler,
Kasaba;
Önce bir serinliğe mahkum olur,
Sonra dinginlik…
En önemlisi;
Gün batışını gözlemek…
Kapalı seyreder,
Çok dikkatli şekil de,
Dinlersen güneşi, tepelere çarptığını duyabilirsin…
Aşkın sesi gibi kulağına fısıldar sanki:
"Sen benimsin"
Ve her akşam sessizce ona dersin ki:
“Bu akşam da yüzünü çok özledim.”
Işığı kapıdan içeri girerse, havayı değiştirir,
Yaslanırsın,
Pencereden bakıyorsan…
Senin pencerendir, senin köşen,
Sanki senin kadının…
Ona;
Sevgiliye mektuplar gibi,
Yazasın gelir…
Bir aşk, bir tutku olur,
Gün batışını izlemek…
Evcil olanlarda en çok köpeği severim,
Sadık bir dost…
Yalnız bırakılmayı hiç sevmezler; çünkü,
Genleri öyle, duyduğum:
“Sevilen köpek, dövülen köpekten daha sadıktır”
Doğru;
Sevilmezse bunalıma girer…
Bunu göstermek için,
Terliklere-pabuçlara,
Evin en güzel yerine eder,
Edeceğini,
Dağıtıp, batırıp,
Bize bir şey göstermek
İsterler…
Asıl anlatmak istediği ise şudur;
Tıpkı çabalarım;
“Seninle olmak istiyorum”
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin
kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve
Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
22.11.2011