Gözüm göze deðince, yetiyordu, titretmeye aklýmý,

Gönlümde belirgin güzel resmini, her yana býraktý,

Beynimin her kývrýmýnda iþlidir güzelliðin dokusu,

Þah damarda sevdasý var, bir baþka aktýkça aktý!..

 

Hep böyle düþünceye daldýrýr, doðar kendi kendine,

Düþünce zamanýn akýþýna, anýlarýmla duygulandýlar,

Yüreðimin her bir yaný siyah duman bürüdü, islendi,

Ateþi söndüremedim, hep koyulaþtýðý yerde kaldýlar!..

 

Karartýr düþünceleri, yarým kalýr, aþýklarýn düþleri,

Üstüne düþersin, insan sevdiðinden ayrýlmaz derken,

Melek sandýklarýn, hakikat yüzünü bol bol gösterir,

Sen yalnýz kaldýn gecen de, o çoktan gitmiþtir, erken!..

 

Ömrüm ahirinde, yalnýz baþ koyduðun yastýk lasýn,

Yaram acýsýný dindirmez, yüz muhabbetli yar bile,

Gidenin vefa izi olmaz imiþ, dediler de inanmadým,

Narýmý söndürmez, dört mevsim yaðacak kar bile!..

 

Aðla caným aðla, aradýðýn burada yok, dol gözüm,

Benim derdim, Mecnun derdi, aþýndýrýyor insaný,

Unutuluþ var, ulaþmýyor yanan ciðerimin kokusu,

Özlemin gövdeni kapsasa, kan tükürse her yaný!..

 

Oturmuþ iþte, yarasý acý ama, söz geçmiyor gönü le,

Anlatmak istediðim, neþeleri saçardý, gözlerdeki ýþýk,

Büyük bakýþlarý hep izimi sürer, býrakmýyor peþimi,

Hasretle çaðlatanlarý ararýz, hayat böyle karmaþýk!..

 

 

Veysel Kimene

Sevda Þairi

(Kemal Yenice)