Yapraklar dökülende heyhat güz mevsiminde,
Gözlerin ufuklara mýhlandýðý zeminde,
Ölümle pençeleþen hastanýn son deminde,
Þakaðýndan süzülen boncuk boncuk teriyim.
      Ben hüzün þairiyim, ben hüzün þairiyim!
                             
Gün tepeden aþarken vakit akþam olanda,
Gündüzler gecelere gönülsüz ram olanda,
Gurbetteki yiðidin neþesi gam olanda,
Yüreðim lav püskürür sanki mahþer yeriyim.
      Ben hüzün þairiyim, ben hüzün þairiyim!
                             
Yokluktan üzerine dað devrilen yoksulun,
Kimsesiz kollanmaya muhtaç yetimin dulun,
Ýçtenlikle Allah'a yalvaran naçar kulun,
Ahýný can özümde duyan özge biriyim.
      Ben hüzün þairiyim, ben hüzün þairiyim!
                            
Bir yanýk türkü duysam o an efkârlanýrým,
Kendi iç denizimde tufan koptu sanýrým,
Ve baþka âlemlere tehcire zorlanýrým,
Gönüllerden gönüle sürgün gönül eriyim.
      Ben hüzün þairiyim, ben hüzün þairiyim!

                         Ahmet Süreyya DURNA