Ne vakit gönlüme bir hüzün düþse

Nazarým baþkalaþýr, içime bir ürperti nüfus eder

Temaþa ettiðim ve yakinen bildiðim canlarýn bitmeyen telaþý

Dinmeyen gamý, alýp götüren efkarý, yalnýzlýða sürükleyen muhabbetsiz hali ve umudu solduran yýlgýnlýðý düþündürür

Ýnsan önce kalbini ihmal etmemeli

Akýl þirazesi ve vicdan muhasebesi bilgiyle anlam bulan kýymettir

Yalan ve yanlýþ üzerine her ne ikame edilmiþse, eden nefes için ne büyük bir yanýlgýdýr

Akýl ve izan muvazenesi, vicdan ve irfan mertebesi, iradenin hakikat üzere hasredilmesini ve inþirahla karar verilmesini hak eder

Her canýn heva ve hevesi vardýr

Olmasý tabi olan bir vakýadýr ve fakat hak üzere olmasý þarttýr

Zaaflar ömür boyu nefesi terk etmeyen hicrandýr, zaten bilinç tazelenmesi luzum-u adýmdýr

Ecel kapýyý çalmadan, hastalýk bedeni sarmadan, nefes bizar olmadan, kalp ve akýl aþkýn vecdiyle kitab-ý celilin hikmetine ram olmalýdýr

Ýman ettim demekle iþ bitmiyor

Azim ve merak aklýnýn ve kalbinin gerekçeleriyle tabi olmasýný istiyor

Ýnsan en mütekamil bir varlýk iken neden sahibinden bu kadar uzak ve bir vehim içinde olmasý yönünde hareket eder, sual dinmiyor

Bazen, gül gibi mümbit bir zarafetin, tebessüm misali þefkat ve muhabbetin, hakiakate götüren akýl ve iradenin bilgiye ve tatbikine neden bikarar içinde kalýr diyor

Mustafa CÝLASUN