Kalbin inþirahý vardýr

Edep içinde nazar etmeye ram olmak için çýrpýnan nardýr

Ne vakit söz dile gelse, hissiyat teni titretse, gözler sessizce dökse ardýr

Yüreðinden akan ve hakkýn lütfuna ulaþan her umut, vuslata talip olan bir firkat-i sevdadýr

Ýnsan sevmeli, sevebilmeli

Sevdiði için yar demeden, yar olabilmeye ehil hale gelmeli

Halin her safhasýndan asabiyeti edebin aline teslim ederek, sabýrla nefeslenmeli

Hareket ve kuvvetin sahibi için asla þek içinde niyeti heva etmemeli, Rab nazargah olan kalbi hakkýyla sevmeli

Çoban niye dertli çalar kavalý

Tanbur titretir hisleri, ney ruhun hicran nefesi ve aþk sedasý

Korku cehilden nükseden kederdir, iman ve bilmek noktasýnda muhakemeye muhtaçtýr, yoksa ecel neyle ve kiminle vefalý

Hiçbir sevda unutulmaz, unutulmaya maruz býrakýlamaz, kalbin firkati, aklýn nezaketi ve edebin gerekçesi adeta hüzün nidasý

Kimseye bir þey söyleyemem

Haddimi bilmek en hassas olduðum vasfýmdýr, handanlýðý sevmem

Kör kuyularýn bir derdi var, vurgun yiyen gönlün bir hikayesi en ibretli ve suhuletli bir nazar gülemem

Her nefesin derd-i cefasý hikmete talip olan furkandýr, gözyaþlarý asla yadsýnýlmayacak kadar kýymetli ruh-i vasýftýr

Mustafa CÝLASUN