Akþamýn   hüznüyle  kalýnca   baþ baþa,

Düþünürüm ki  bir gün  daha  gitti  ömürden;

Öyle  veya  böyle,  nasýl  yaþarsan  yaþa.

 Kül  olup  karýþýr  topraða  yanan  kömürden.

 Neden  musallat  oldu  yalnýzlýk  duygusu.

  Eþimi  kaybetmek  bu,  korkularýn korkusu!

  Yüreðimi  kemirir, bense  insan  kurusu,

  Uzaklaþýp  kaçýyor,  gecelerin  uykusu.

 Yarým  asýr,  az  deðil,  uzun  bir  zaman.

Sevgiden  öte,  alýþtýk  bu  birlikte  bir  yaþam

Bilinmez  ki yýllar  mý,  aylar  mý,  geriye  kalan?

 Bir  elli  yýl  daha  dilesem,  olmaz  mý  ki  yalan

Paylaþacak  biri  yoksa  hem  neþ'e  hem  de  kederde,

Hele  bir  de  düþer  isen  çaresiz  bir  derde.

 Bir  de  ihtiyarlýk gelip çatmýþ  ise  serde,

 Yalnýzlýk  en  büyük  kâbusundur,her  yerde.

(Þiirlerime  güzel sesiyle deðer kattýðý için

 Güzin hanýma teþekkürler)