Vazgeçemiyorum
Ayın matem tutmuş halinde aradım seni
Karanlığın kendini aydınlığa bırakışında
Somut resimlerin soyut resimlere hasretliğin De vazgeçemiyorum bilirsin en umulmadık Zamanlarda
Sana sesleniyorum duyuyor musun sesiz Geceler de umudunu yitirmiş çocukların Çığlığın da üşüyor yalnızlığım üşüyor bedenim
Kendini kaybetmiş bir kuş gibiyim
Ne tarafa gitsem hangi tarafa savrulsam
Seni düşünüyorum
Ve düşüyorum yollara sorgusuz sual siz
Bir nebze olsun kokunu alabilir miyim diye Sonuç yine aynı hüsran çukur derin
Yoksundur bedenler lakin seni senden çok Yaşamak istiyorum yokluğun beni avutmuyor viran olan şehirlerin aydınlığı vurur yüzüme Yüzüne bakamıyorum kaybolmak feryadım Olsun yalnızlığım ve ben vazgeç emiyorum
Yokluk kendini yitirmiş sanki geçmişten Geleceğe hep seni sorar devamı ise bende bir Umut hadi çık ta gel dargın vücudum hep seni Sorar neredesin ve ben vazgeç emiyorum Çünkü yoksun çünkü vazgeç emiyorum çünkü Vazgeçilmezimsin çünkü elinsin çünkü
Vazgeçemiyorum
04.07.2006
İbrahim KANDAMAR
(
Vazgeçemiyorum başlıklı yazı
Mavihüzün tarafından
10.09.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
