Babam vardı dağlara bedel,
Günleri geçerdi elinde bel,
Çalışırdı tarlalarda özel,
Ele muhtaç olmadı Babam.
Yaşar gider küsmezdi,
Çocukları bile üzmezdi,
Çalışmadan hiç bezmedi,
Ele muhtaç olmadı Babam.
Gözlerimiz gelmesini beklerdi,
Sevinir umutlarımız yeşerirdi,
Bizleri görünce gözleri gülerdi
Ele muhtaç olmadı Babam.
Bilmezdi çektiği çileleri,
Dalardı uzaklara gözleri,
Düşünürdü yapacağı işleri,
Ele muhtaç olmadı Babam.
Kayıp olmazdı gönül izleri,
Komşularla olurdu hüzünleri,
Çalışmıştı yarılmış elleri,
Ele muhtaç olmadı Babam
.
Evimize gelirdi babam.
Sofraları yere sererdi anam.
Bizlerin yaşantısı sanki dıram,
Ele muhtaç olmadı Babam.
Kader yazılmıştı arnına,
Gelecekleri bilirdi başına,
Kötü günler çıkardı karşına,
Ele muhtaç olmadı Babam.
Kimse bilmez hastalığını,
Alırdı evin ihtiyaçlarını,
Esnafa dağıtır borçlarını,
Ele muhtaç olmadı Babam.
Her geçen gün çalışırdı,
Kimseye muhtaç olmazdı,
Gün olurdu aç yatardı,
Ele muhtaç olmadı Babam.
Kimsenin karşısında bükülmedi,
Aç kaldığı güne üzülmedi,
Ekmek için kapılara gitmedi,
Ele muhtaç olmadı Babam.
Mustafa hayrandı babasına,
Severdi onu basar bağrına,
Hasretti sevgili anasına,
Ele muhtaç olmadı Babam.
Mustafa HAMİŞ
Afşinli şair
