GÖZLERİN
Böyle yalnız
kalmamıştım niceleri..
Böyle aldanmamıştım
kanmamıştım hiçbir söze.
Şimdi kaldırım
köşelerini hayalin mesken tutmuş,
Bir bulut dolanıyor
üzerimde..
Ben gülüp geçerken
yagmurlar yağdırıyor kirpiklerime..
Sonra sesin
yankılanıyor sanki boş bıraktığın odalarda..
Hani nerdesin?
Diyorum,çıt çıkmıyor.
Sonra titremeye
başlıyor ellerim.
Dizlerimin dermanı
kaçıyor;
Sonra kaçıyor butün
kalabalık..
Derdimle başbaşa kalıyorum..
Başımı nereye
koyacağımı bilmezcesine öylece bırakıyorum sağıma yada soluma. Hatırlamıyorum..
Omuzlarıma ağır
geliyor derdim..inanmazdı bana kimse kafam bir milyon derdim..
Yine fazla içtim
sanırım votkayı..
Hatırlıyorumda içme
derdin içme!
Sen bu kadar sev de bu
hallere düşme!
Var git yoluna yolum..
ben basmam senin üzerine ..
Bir ona gider
ayaklarım..
Sonra nerdeyim kime
ne?
Deryasını kaybetmiş
denizlerde miyim?
Silahını kaybetmiş
askerdemiyim?
Kime ne benim nerde
oldugum?
Kafam atık yine üstüme
gelmeyin..
Bozgunum.. durgunum şu
sıralar..
Dokunma bir daha o
predeye..
Onun elleri kokuyor
orda ince ince.
Ve bırak artık git
dostum..
Çoluk çocuğun hali
nice?
Parmaklık gerekmezmiş
hapsolmaya mapusa.
Gözlerin kapattı beni
ışıksız odalara..
Gözlerin gözlerin
gözlerin...
Gözlerin girdi
günahıma...
01:05:2013. (Elif
Konaçoğlu)