Dün gece ansızın yüreğim coştu,
Dedi “şiirinde beni bulmadım”.
Kendini aradı, peşimden koştu,
“Affet dedim hatırımda kalmadın”…
Neyle hoş edilir sende ki bu hâl,
Söyle de ağıyı eyleyeyim bal,
Gözler konuşurdu dil olurdu lâl,
“Affet dedim hatırımda kalmadın”…
Ben dedim, o dedi uzadı sohbet,
“Bir sus” dedim, çözüm bulunur elbet,
Ben senin sılandım sen bana gurbet,
“Affet dedim hatırımda kalmadın”…
Nihayet öfkeye dayandı sözü,
Kör olsun kimseyi görmesin gözü,
Susmamın esası, çok lafın özü,
“Affet dedim hatırımda kalmadın…
Ayser ÖZBAKIR
