Online Üye
Online Ziyaretçi
KOR
Seni sevdiğimi biliyordum,
Ama ne sana söyleyebiliyordum,
Ne kendime itiraf edebiliyordum...
Benim gönlümde fırtınalar koparken,
Sen içime bir kor bırakıp gidiyordun...
Öyle bir kor ki:hem içerimi yakıyordu,
Hem de bana seni hatırlatıyordu...
Düşündükçe büyüyor,unutmaya çalıştıkça gömülüyordu...
Ne söküp atabiliyordum,
Ne bağrıma basabiliyordum...
Unutmak istedim,
Hatıraları üstüne kapatıp sönsün diye bekledim...
Aradan yıllar geçti,
Bir rüzgar esti,
Kor alevlendi,
Ne varsa kül etti...
Biliyorum;suçluyum...
Sana bir kez olsun "Seni Seviyorum!" demedim,diyemedim...
Ama şunu da biliyorum ki tek suçlu ben değilim...
Sen de suçlusun,bu kadar güzel olduğun,gönlüme girdiğin için...
Aslında suçlu ne sensin ne de ben...
Suçlu,benim sevdamı ağızlarına sakız edenler...
Suçlu,benim sana söyleyemediğimi haykıranlar...
Suçlu,beni bu suskunluğa mahkum edenler...
Onlar ne kadar suçlu olsa da ben seni haketmedim...
Çünkü sana bir kez olsun "Seni Seviyorum!" demedim,diyemedim...
Bu ateşle eriyorum,tükeniyorum...
Seni bekliyorum...
Gelmezsin,biliyorum...
Ama yine de ben seni çok ama çok seviyorum...