Uzan soluklu bir yolculuða çýkmak istiyorum

Her lahzasýnda hiçliðin yaþandýðý, benliðin aþka adandýðý

Sahranýn gönlüme inþirah sunan hazzýnýn bulanmadýðý, yaðmurun ýslattýðý

Ruhumun vurgun yemiþ duvarlarýnýn arýndýðý, kalbimin naif bir þekilde aðladýðý iklimlere girmek istiyorum

Çocuklarýn telef edilmediði

Nefeslerin canavarlaþan mahlûklar tarafýndan katledilmediði

Ýnsan sýfatýnýn hassasiyetinin idrak edildiði, akýl ve iradenin sevdaya hasredildiði

Hakikatin her lehçesinde ruhun ve vicdanýn suhulet içinde nazar ettiði bir güzeeliði özlüyorum

Dost ve düþman bilinirken

Kimlerin kuyu kazdýðý gün gibi aþikârken, hinlik para etmezken

Takiye her fýrsatta esirgenmeden saçýlýrken, gýybetin alasý yapýlýrken, sine yanarken

Nefsim dururken kime ne söyleyeyim, çara olmayacak yaraya ne diye ah u figan edeyim, diyesin geliyor

Kul, neye ve kime inandýðýný bilmeli

Aklýný ve azmini bu uðurda seferber etmeli, taklitten vazgeçmeli

Keyfi ve hevesi için ne kadar dikkat kesiliyorsa, O’na kul olmaktan çekinmemeli

Her halini, içine attýðý kederini, devasýz sanýlan emelini edebi sadýk gibi O’na hasredip felaha ermeli

Aþk, iradenin sadakat meþkidir

Gönül sevdasýnýn hakikate mebni þirazesidir, edep kul içindir

Hayâsý olmayan ne kadar sefildir, ruhunu ve kalbini terk etmiþ bir bedendir

Nefsine köle olmuþ, endiþeyi unutmuþ, nedensizlik içinde boðulmuþ hilkat garibesidir

Ýnsan hissiyatýyla yol alan çaredir

Akýl ve iradesi bunun için muvazene edilmesi beklenmiþ serdir

Her türlü zafiyetin getirisini kader olarak vasýflandýrmayan Abdi gerekçedir

Ruhunun ve kalbinin yaratýlýþ ilkesine sadýk kalan deðerdir, nefsini terbiye eden erdemdir…

Mustafa CÝLASUN