Online Üye
Online Ziyaretçi
Açan çiçek birgün yaprağın döker
Bu yaşta saçlarım döktürdün baba
Dertlerim çoğaldı ömrümü söker
Ateş ’ ten gömleği diktirdin baba
Senin adın Bu kalbimde hür yaşar
Düşüncem çığ gibi boyumu aşar
Yaralarım sarmak için kim koşar
Dostları kapından çektirdin baba
Yürüyorum senin gittiğin yolda
Ektiğin meyveler duruyor dalda
O tatlı sözlerin bulunmaz balda
Kalbime doğruluk ektirdin baba
Altmış’ı geçmiş ti kos koca beden
Çocuk ’ ları yetim bıraktın neden
Çekip gittin hoşça kalın demeden
ZİYANİ gözünde tekbirdin baba
Öztürk Erbek