Tut ki...

Aşk denen çıkmaz sokak; dehlizlerde yittin tut!

Aşk, denizde bir girdap, dalıp düşsen de bitâp

Sitemden edip hicâp, biraz daha battın tut!

Aşk, yüreği yakan kor, ne çekmiş Mecnûn'a sor!

Hicrâna dayanmak zor,  "alev alev tüttün tut!"

Esirsen ah-u zâre, dostun olsa ne çare?

Lokman dahi bîçare; aşk ağuydu, tattın tut!

Gam zehirse aşına! Lokman gitmez hoşuna

Ne çiğnersin boşuna? Var sen onu yuttun tut!

Dertleri dere dere, boğulsan da kedere,

Baş kaldırma kadere, sin içine attın tut!

Kalmasa da mecâlin, şüküre dönsün dilin

Say ki aşikâr halin; herkesi ağlattın tut!

Dünya ârife sürgün, ömürden geçer her gün

Tut ki aşk onmaz yara; kimseye etme âyan...

Götürse de mezara; dua et, sabret, dayan!

                                                                Mecit AKTÜRK